ساقی به صبوحی می ناب اندر ده از عطار نیشابوری مختارنامه 49
1. ساقی به صبوحی می ناب اندر ده
مستان شبانه را شراب اندر ده
مائیم به عقل ناصواب افتاده از عطار نیشابوری مختارنامه 50
1. مائیم به عقل ناصواب افتاده
دل از شر و شور در شراب افتاده
خواهی که غم از دل تو یک دم بشود از عطار نیشابوری مختارنامه 51
1. خواهی که غم از دل تو یک دم بشود
میخور که چو می به دل رسد غم بشود
گل جلوه همی کند به بستان ای دوست از عطار نیشابوری مختارنامه 52
1. گل جلوه همی کند به بستان ای دوست
دریاب چنین وقت گلستان ای دوست
بشکفت گل تازه به بستان ای دوست از عطار نیشابوری مختارنامه 53
1. بشکفت گل تازه به بستان ای دوست
بر زمزمهٔ هزار دستان ای دوست
آن لحظه که از اجل گریزان گردیم از عطار نیشابوری مختارنامه 54
1. آن لحظه که از اجل گریزان گردیم
چون برگ ز شاخ عمر ریزان گردیم
جانا گل بین جامهٔ چاک آورده از عطار نیشابوری مختارنامه 55
1. جانا گل بین جامهٔ چاک آورده
وز غنچه صباش بر مغاک آورده
چون صبح دمید ودامن شب شد چاک از عطار نیشابوری مختارنامه 56
1. چون صبح دمید ودامن شب شد چاک
برخیز و صبوح کن چرائی غمناک
صبح از پس کوه روی بنمود ای دوست از عطار نیشابوری مختارنامه 57
1. صبح از پس کوه روی بنمود ای دوست
خوش باش و بدان که بودنی بود ای دوست
هر روز برآنم که کنم شب توبه از عطار نیشابوری مختارنامه 58
1. هر روز برآنم که کنم شب توبه
وز جام پیاپی لبالب توبه
می خور که فلک بهر هلاک من و تو از عطار نیشابوری مختارنامه 59
1. می خور که فلک بهر هلاک من و تو
قصدی دارد به جان پاک من و تو
زان آتشِ تر که خیمه برکِشت زنند از عطار نیشابوری مختارنامه 60
1. زان آتشِ تر که خیمه برکِشت زنند
شاید که درین دل چو انگشت زنند