ساقی به صبوحی از عطار نیشابوری مختارنامه 49
1. ساقی به صبوحی می ناب اندر ده
مستان شبانه را شراب اندر ده
مائیم به عقل ناصواب از عطار نیشابوری مختارنامه 50
1. مائیم به عقل ناصواب افتاده
دل از شر و شور در شراب افتاده
خواهی که غم از از عطار نیشابوری مختارنامه 51
1. خواهی که غم از دل تو یک دم بشود
میخور که چو می به دل رسد غم بشود
گل جلوه همی کند از عطار نیشابوری مختارنامه 52
1. گل جلوه همی کند به بستان ای دوست
دریاب چنین وقت گلستان ای دوست
بشکفت گل تازه از عطار نیشابوری مختارنامه 53
1. بشکفت گل تازه به بستان ای دوست
بر زمزمهٔ هزار دستان ای دوست
آن لحظه که از اجل از عطار نیشابوری مختارنامه 54
1. آن لحظه که از اجل گریزان گردیم
چون برگ ز شاخ عمر ریزان گردیم
جانا گل بین جامهٔ از عطار نیشابوری مختارنامه 55
1. جانا گل بین جامهٔ چاک آورده
وز غنچه صباش بر مغاک آورده
چون صبح دمید ودامن از عطار نیشابوری مختارنامه 56
1. چون صبح دمید ودامن شب شد چاک
برخیز و صبوح کن چرائی غمناک
صبح از پس کوه روی از عطار نیشابوری مختارنامه 57
1. صبح از پس کوه روی بنمود ای دوست
خوش باش و بدان که بودنی بود ای دوست
هر روز برآنم که از عطار نیشابوری مختارنامه 58
1. هر روز برآنم که کنم شب توبه
وز جام پیاپی لبالب توبه
می خور که فلک بهر از عطار نیشابوری مختارنامه 59
1. می خور که فلک بهر هلاک من و تو
قصدی دارد به جان پاک من و تو
زان آتشِ تر که از عطار نیشابوری مختارنامه 60
1. زان آتشِ تر که خیمه برکِشت زنند
شاید که درین دل چو انگشت زنند