باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات در مختارنامه عطار نیشابوری

1 مهتاب افتاد در گلستان امشب گل روی نمود سوی بستان امشب

2 در ده می گلرنگ که مینتوان خفت از مشغلهٔ هزار دستان امشب

1 مائیم به میخانه شده جمع امشب داده به سماع مطربان سمع امشب

2 برخاسته ازدو کون و خوش بنشسته با شاهد و با شراب و با شمع امشب

1 جانا! می ده که با دلی غمناکم تا می زغم جهان بشوید پاکم

2 هین باده! که سبزه آمد از خاک پدید زان پیش که ناپدید گردد خاکم

1 زهرست غم این دل غمناک همه جانا! می ده که هست تریاک همه

2 می ده به لب کشت که بسیار نماند تا کشت کنند بر سر خاک همه

1 این نوحه که از چنگ کنون می‌آید تا کی گویی که بوی خون می‌آید

2 وین نالهٔ زارِ نای در وقت بهار گویی که ز گور من برون می‌آید

1 مائیم و میی و مطربی مشکین خال بی هجر میسَّر شده ایام وصال

2 با سیمبری نشسته در باد شمال زین آب حرام خون خود کرده حلال

1 برخیز که ماه میزند خیمه ز شب خورشید همی رود سراسیمه ز شب

2 شمع آر و شراب و نُقل و خندان بنشین کاندر شکند تمام یک نیمه ز شب

1 برخیز که کار ما چو زر خواهد شد اسبابِ شراب مختصر خواهد شد

2 بشتاب که بر پُشتی رویت خورشید خوش خوش به دهان شیر در خواهد شد

1 یک دم به طرب بادهٔ خوش لَوْن دهید فارغ ز فساد و ایمن از کَوْن دهید

2 تا غرقه شود در آب فرعونِ هوا فرعَوْنی مَی به دست فرعَوْن دهید

1 دل در غم همدمی بفرسود و نیافت میجست مراد و مینیاسود و نیافت

2 فرمان بر و باده خور که عمری است که دل در آرزوی چنین دمی بود و نیافت