چون پنجه سال خویشتن را کُشتم از عطار نیشابوری مختارنامه 37
1. چون پنجه سال خویشتن را کُشتم
بر عمرِ نهاد سالِ شصت انگشتم
چون روی به پنجاه و به شصت آوردیم از عطار نیشابوری مختارنامه 38
1. چون روی به پنجاه و به شصت آوردیم
چیزی که نشایست به دست آوردیم
گر هیچ ندیدم من و گر دیدم من از عطار نیشابوری مختارنامه 39
1. گر هیچ ندیدم من و گر دیدم من
خود را ز بدانِ بد بتر دیدم من
دردا که جوانی ز بَرَم دور رسید از عطار نیشابوری مختارنامه 40
1. دردا که جوانی ز بَرَم دور رسید
صد گونه بلای منِ رنجور رسید
شد عقل ز دست و سخت مضطر افتاد از عطار نیشابوری مختارنامه 41
1. شد عقل ز دست و سخت مضطر افتاد
تا موی چو سیم و روی چون زر افتاد
آن رفت که عیشِ این جهانی خوش بود از عطار نیشابوری مختارنامه 42
1. آن رفت که عیشِ این جهانی خوش بود
وان روز جوانی بخوانی خوش، بود
تا کی به هوس چارهٔ بهبود کنیم از عطار نیشابوری مختارنامه 43
1. تا کی به هوس چارهٔ بهبود کنیم
کان به که خوشی عزمِ سفر زود کنیم
دردا که ز خواب بس دل غافل ما از عطار نیشابوری مختارنامه 44
1. دردا که ز خواب بس دل غافل ما
تا موی سپید شد سیه شد دل ما
افسوس که بی فایده فرسوده شدیم از عطار نیشابوری مختارنامه 45
1. افسوس که بی فایده فرسوده شدیم
وز آسِ سپهرِ سرنگون سوده شدیم
جان را خطرِ روزِ پسین بایددید از عطار نیشابوری مختارنامه 46
1. جان را خطرِ روزِ پسین بایددید
دل را غمِ عقلِ پیش بین باید دید
تا در بُنِ بحر عشق غرقاب شدیم از عطار نیشابوری مختارنامه 47
1. تا در بُنِ بحر عشق غرقاب شدیم
گُم گشتهتر از ذرّهٔ سیماب شدیم
دردا که ز دُردی جهان مَست شدیم از عطار نیشابوری مختارنامه 48
1. دردا که ز دُردی جهان مَست شدیم
پشتی چو کمان و تیر از شست شدیم