باب هشتم: در تحریض نمودن به فنا و گم بودن در بقا در مختارنامه عطار نیشابوری

1 گر میخواهی که بازیابی این راز بیخود شو و با بیخودی خویش بساز

2 چون بیخودیست اصل هر چیز که هست تو کی یابی چو در خودی جوئی باز

1 اول باری پشت به آفاق آور پس روی به خاک کوی عشاق آور

2 گر میخواهی که سود بسیار کنی سرمایهٔ عقل و زیرکی طاق آور

1 آنجا که روی به پا و سر نتوان رفت ور مرغ شوی به بال و پر نتوان رفت

2 از عقل برون آی اگر جان داری کاین راه به عقل مختصر نتوان رفت

1 عاشق شدن مرد زبون آمدنست سر باختن است و سرنگون آمدنست

2 بر خویش برون آمدنت چیزی نیست تدبیر تو از خویش برون آمدنست

1 گر تو بر او ز تنگ دستی آئی در دایرهٔ خویش پرستی آئی

2 از نقطهٔ بیخویشتنی چند آخر مشرک باشی کز سرهستی آئی

1 گر از همگی خویشتن فرد شوی در کعبهٔ جان محرم این درد شوی

2 ور همچو زنان درین این بحر محیط آبستن آن نظر شوی مرد شوی

1 آنرا که نظر در آن جهان باید کرد پرواز ورای آسمان باید کرد

2 هرگاه که دولتی بدو آرد روی در حال ز خویشتن نهان باید کرد

1 چون نیستی تو محض اقرار بود هستیت ز سرمایهٔ انکار بود

2 هر کس که ز نیستی ندارد بوئی کافر میرد اگرچه دیندار بود

1 یا شادی دو کون غم انگار همه یا ملکِ جهان مسلّم انگار همه

2 خواهی که وجودِ اصل تابد بر تو کونین بکلّی عدم انگار همه

1 گر فقر شود ای که چه خوش خواهد بود در دام مرو که کیسه کش خواهد بود

2 تا بودن ما عظیم ناخوش چیزی است نابودنِ ما عظیم خوش خواهد بود