آغاز کتاب در الهی نامه عطار نیشابوری

1 ثنائی گو بر ارباب بینش سزای صدر وبدر آفرینش

2 محمد آنکه نور جسم و جانست گزین و مهتر پیغامبرانست

3 حبیب خالق بیچون اکبر درون جزو و کل او شاه و سرور

4 ز نورش ذرّهٔ خورشید و ماهست همه ذرّات را پشت و پناهست

1 اساسی کز حیا ایمان نهادست امیرالمؤمنین عثمان نهادست

2 فلک از بحر علم او بخاری زمین از کوه حلم او غباری

3 جهان معرفت جان مصوّر دو مغز آنگه ز دو نور پیمبر

4 چه می‌گویم سه مغز آمد ز انوار ازان دو نور و از قرآن زهی کار

1 ز مشرق تا به مغرب گر امامست امیرالمؤمنین حیدر تمامست

2 گرفته این جهان زخم سنانش گذشته زان جهان وصف سه نانش

3 چو در سر عطا اخلاص او راست سه نان را هفده آیة خاص او راست

4 سه قرصش چون دو قرص ماه و خورشید دو عالم را بخوان بنشاند جاوید

1 شبی آمد برش جبریل خرّم که هان آگاه باش ای صدرِ عالم

2 ازین تاریکدان خیز و گذر کن بدار الملک ربّانی سفر کن

3 بسوی لامکان امشب قدم زن بگیر آن حلقه را و بر حرم زن

4 جهانی بهرت امشب در خروشند همه کرّوبیان حلقه به گوشند

1 امام مطلق و شمع دو عالم امیرالمؤمنین فاروق اعظم

2 چو حق را وفق نام او کلامست ز فرقانست فاروق این تمامست

3 دلش چون دید حق را درحرمگاه بدل پیوست عین عدل آنگاه

4 چو عین عدل ودل افتاد با هم ز عدلش موج زن شد هر دو عالم

1 سر مردان دین صدیق اکبر امام صادق و سالار سرور

2 مهین رحمت مهدات او بود که در دین سابق خیرات او بود

3 شب خلوت قرین ویار غارست نثار راهش اوّل چل هزارست

4 بدین بوبکر چون کردست آغاز بدو گردد همه اجر جهان باز

1 الا ای مشک جان بگشای نافه که هستی نایب دارالخلافه

2 چو روح امر ربّانی توداری سریر ملک روحانی تو داری

3 جهان هر دو بهم یک مشت خاکست فضای قدس دارالملک پاکست

4 همه عالم به کلی بستهٔ تست زمین و آسمان پیوستهٔ تست

1 بأکافی یکی گفت ای سرافراز ز معراج نبی رمزی بگو باز

2 بیان کن سِرّ معراجش که چون بود بگفت او هم درون و هم برون بود

3 یکی بد ذات او در بود آنجا یقین می‌دید او معبود آنجا

4 مکانش در حقیقت لامکان بود چرا کاندر عیان او جان جان بود

1 بنام کردگار هفت افلاک که پیدا کرد آدم از کفی خاک

2 خداوندی که ذاتش بی‌زوالست خرد در وصف ذاتش گنگ و لالست

3 زمین و آسمان از اوست پیدا نمود جسم و جان از اوست پیدا

4 مه و خورشید نور هستی اوست فلک بالا زمین در پستی اوست

1 حمد پاک از جان پاک آن پاک را کو خلافت داد مشتی خاک را

2 آن خرد بخشی که آدم خاک اوست جزو و کل برهان ذات پاک اوست

3 آفتاب روح را تابان کند در گل آدم چنین پنهان کند

4 چون گل آدم بصحرا آورد اینهمه اعجوبه پیدا آورد