آغاز کتاب در الهی نامه عطار نیشابوری

1 آن مریدی پیش شیخ نامدار نام حق میگفت بیرون از شمار

2 شیخ اورا گفت ای بس ناتمام نیست حق را در حقیقت هیچ نام

3 زآنکه هرچش آن تو خوانی آن نه اوست آن توئی و هرچه دانی آن نه اوست

4 گر توصد دریا در آشامی بزور همچو کوهی باش و چون دریا مشور

1 چون همی شد غرقه فرعون آن زمان از لژن پر کرد جبریلش دهان

2 نیمهٔ قول شهادت گفته بود دردگر نیمه ز عالم رفته بود

3 از کرم گفتی که ای روح الامین گر تمام این قول گفتی آن لعین

4 چارصد سالش گناه کافری کردمی محو از کمال قادری

1 آنچه فرض دین نسل آدمست نعت صدر وبدر هر دو عالمست

2 آفتاب عالم دین پروران خواجهٔ فرمان ده پیغامبران

3 پیشوای انبیا و مرسلین مقتدای اولین و آخرین

4 صادق القول زمین و آسمان صد جهان در یک جهان پاک ازجهان

1 یک شبی در تاخت جبریل امین گفت ای محبوب رب العالمین

2 صد جهان جان منتظر بنشستهاند در گشاده دل بتو در بستهاند

3 هفت طارم را ز دیدارت حیات تابرآئی زین رواق شش جهات

4 انبیا را دیدهها روشن کنی قدسیان را جانها گلشن کنی

1 چون پیمبر آمد از معراج باز عایشه گفتش که ای دریای راز

2 راز بشنودی بگوش جان زحق با دل من در میان نه یک سبق

3 گفت حق گفت ای نبی از حرمتت گر بود یک دوزخی از امتت

4 دارم آن یک دوزخی را دوستر از بهشتی صد ز یک امت دگر

1 تا نبی صدیق را محرم گرفت صبح صادق عرصه عالم گرفت

2 صبح صدق از مشرق عزت بتافت قاف تا قاف جهان عزت بیافت

3 جملهٔ عالم ازو پر نور گشت چشم بد یا کور شد یا دور گشت

4 صدق میبارد ز یک یک کار او گر ندانی بحث کن اسرار او

1 در شب معراج پیش ذوالجلال مصطفا کرد از خداوند این سئوال

2 گفت چو نی یا علیم وای عزیز گفت بابوبکر من چونی تو نیز

1 آنکه خاک پای او عیوق بود خواجهٔ هر دو جهان فاروق بود

2 عارفی در امر معروف آمده واقفی اما نه موقوف آمده

3 حق تعالی جمله دادش داده بود لاجرم حق آنچه دادش داد بود

4 عین دلش خلق را عین الحیات عین نامش حل عقد مشکلات

1 مصطفی کرد از خدا نقل این کلام گفت از خلقم مباهاتست عام

2 پس بفاروقم مباهاتست خاص نیست از اخلاص کس را این خلاص