ای که پنداری که نبود حشمت و جاهی ترا از سبزواری غزل 1
1. ای که پنداری که نبود حشمت و جاهی ترا
هست شرق و غرب عالم ماه تا ماهی ترا
الا یا ایها الورقی ثری تثوی اطلعن عنها از سبزواری غزل 1
1. الا یا ایها الورقی ثری تثوی اطلعن عنها
که اندر عالم قدسی ترا باشد نشیمن‌ها
تغییری ای صنم بده اطوار خویش را از سبزواری غزل 3
1. تغییری ای صنم بده اطوار خویش را
مپسند بر من این همه آزار خویش را
رشتهٔ تسبیح بگسستیم ما از سبزواری غزل 4
1. رشتهٔ تسبیح بگسستیم ما
بر میان زنار بربستیم ما
دل بسته نقش چهرهٔ دلدار خویش را از سبزواری غزل 5
1. دل بسته نقش چهرهٔ دلدار خویش را
دارد دیار صورت دیار خویش را
از آن زلف پریشانیم چون سنبل پریشان‌ها از سبزواری غزل 6
1. از آن زلف پریشانیم چون سنبل پریشان‌ها
وز آن چاک گریبانیم چاک اندر گریبان‌ها
ای قد تو سرو بوستان‌ها از سبزواری غزل 7
1. ای قد تو سرو بوستان‌ها
وی روی تو ماه آسمان‌ها
گرفته سبزه و گل روی صحرا از سبزواری غزل 8
1. گرفته سبزه و گل روی صحرا
سقاک اللّه ساقی هات خمراً
ای نام خوش تو بر زبان‌ها از سبزواری غزل 9
1. ای نام خوش تو بر زبان‌ها
وی یاد تو زینت بیان‌ها
تا جان بتن آید بیا احوالپرس این خسته را از سبزواری غزل 10
1. تا جان بتن آید بیا احوالپرس این خسته را
تا دل گشاید برگشا آن پستهٔ لب بسته را
آمده از خود بتنگ کو سردار فنا از سبزواری غزل 11
1. آمده از خود بتنگ کو سردار فنا
نوبت منصور رفت گشته کنون دور ما
ایزد بسرشت چون گل ما از سبزواری غزل 12
1. ایزد بسرشت چون گل ما
مهر تو نهفت در دل ما