آفت دین و دل و فتنه هر از آشفتهٔ شیرازی غزل 1046
1. آفت دین و دل و فتنه هر مرد و زنی
آوخ ای غمزه جادو که چه پرمکر و فنی
...
صوفی صومعه که زد دوش از آشفتهٔ شیرازی غزل 1047
1. صوفی صومعه که زد دوش دم از قلندری
دید چو می بجام جم خورد برود سکندری
...
زآن آب که چون آتش از از آشفتهٔ شیرازی غزل 1048
1. زآن آب که چون آتش از مرد برد خامی
ساقی بروان جسم برخیز بده جامی
...
که گفت ایدل کز اسرار از آشفتهٔ شیرازی غزل 1049
1. که گفت ایدل کز اسرار محبت باخبری گردی
گذاری نیکنامی و بقلاشی سمر گردی
...
ای خوشا آن سر که گردد از آشفتهٔ شیرازی غزل 1050
1. ای خوشا آن سر که گردد گوی چوگان سواری
سخت تاز و شخ کمانی تیر افکن جان شکاری
...
بچین زلف تو پیوسته از آشفتهٔ شیرازی غزل 1051
1. بچین زلف تو پیوسته با چشم تو ابروئی
کمانی و کمندی را بهم پیوسته جادوئی
...
فصل گل گفته واعظ نکنی از آشفتهٔ شیرازی غزل 1052
1. فصل گل گفته واعظ نکنی می نوشی
وقت آنست که سجاده بمی بفروشی
...
به تو میسزد سرا پا همه از آشفتهٔ شیرازی غزل 1053
1. به تو میسزد سرا پا همه ناز و کبریائی
که مسلمی بخوبی و تو راست پارسائی
...
تو که پرچمی زعنبر بفر از آشفتهٔ شیرازی غزل 1054
1. تو که پرچمی زعنبر بفر از ماه داری
چه غمی زدود آه دل دادخواه داری
...
مرغ هوهو زد بگلشن خیز از آشفتهٔ شیرازی غزل 1055
1. مرغ هوهو زد بگلشن خیز دهی
از سبو می در قدح کن یا صبی
...
دین و دل ای سیم‌تن تنها از آشفتهٔ شیرازی غزل 1056
1. دین و دل ای سیم‌تن تنها نه از من می‌بری
با چنین رو دل ز سنگ و روی آهن می‌بری
...
زاهد خام بهرزه چو برآرد از آشفتهٔ شیرازی غزل 1057
1. زاهد خام بهرزه چو برآرد نفسی
هست معذور که دروی نگرفته قبسی
...