ز انبوه رقیبانم مجال دید دلبر نه از آشفتهٔ غزل 1022
1. ز انبوه رقیبانم مجال دید دلبر نه
مگس چندانکه مردم را نظر بر تنگ شکر نه
آمد بگفتار آن لعل دلخواه از آشفتهٔ غزل 1023
1. آمد بگفتار آن لعل دلخواه
حل شد معمی الحمدلله
ما نداریم نظر بر می و بر میخانه از آشفتهٔ غزل 1024
1. ما نداریم نظر بر می و بر میخانه
کز لب و چشم تو می میکشم و پیمانه
ای لبت بر خون مردم تشنه چشمت گُرسَنه از آشفتهٔ غزل 1025
1. ای لبت بر خون مردم تشنه چشمت گُرسَنه
آن به بیداری بریزد خون و آن اندر سنه
شهر بیدار از آن مردم خواب آلوده از آشفتهٔ غزل 1026
1. شهر بیدار از آن مردم خواب آلوده
خلق سرمت از آن مست شراب آلوده
از جرس دیدی فغان برخاسته از آشفتهٔ غزل 1027
1. از جرس دیدی فغان برخاسته
ناله از دل آنچنان برخاسته
بر چهره باز زلف چلیپا شکسته ای از آشفتهٔ غزل 1028
1. بر چهره باز زلف چلیپا شکسته ای
زنار زلف خویش و دل ما شکسته ای
زمویت سنبل بویا شکسته از آشفتهٔ غزل 1029
1. زمویت سنبل بویا شکسته
زرویت لاله حمرا شکسته
ای مو بر آفتاب تو مشکین کلاله ای از آشفتهٔ غزل 1030
1. ای مو بر آفتاب تو مشکین کلاله ای
ای خط بماه عارض دلدار هاله ای
زآن دل آرا بگویم یا نه از آشفتهٔ غزل 1031
1. زآن دل آرا بگویم یا نه
از دل زار بگویم یا نه
دلم بهرزه بسودای خام افتاده از آشفتهٔ غزل 1032
1. دلم بهرزه بسودای خام افتاده
زحرص دانه کبوتر بدام افتاده
جسمم چو شمع در غم جانان گداخته از آشفتهٔ غزل 1033
1. جسمم چو شمع در غم جانان گداخته
تنها نه تن که در بدنم جان گداخته