دوش در آمد از درم ماهی از آشفتهٔ شیرازی غزل 987
1. دوش در آمد از درم ماهی نه فرشته‌ای
داشت به خون مرد و زن سبز خطش نوشته‌ای
...
دوش خوردم از می وحدت از آشفتهٔ شیرازی غزل 988
1. دوش خوردم از می وحدت سحر پیمانه‌ای
آشنا دیدم به خود زآن نشئهٔ هر بیگانه‌ای
...
چو ترک چشم تو خونخوار از آشفتهٔ شیرازی غزل 989
1. چو ترک چشم تو خونخوار شد آهسته آهسته
دلم خون دیده‌ام خونبار شد آهسته آهسته
...
گفتم از سلسله زلف تو از آشفتهٔ شیرازی غزل 990
1. گفتم از سلسله زلف تو دارم گله‌ای
زیر لب خنده‌زنان گفت چه بی‌حوصله‌ای
...
حسنت نهاده دانه دامی از آشفتهٔ شیرازی غزل 991
1. حسنت نهاده دانه دامی عجب به راه
کاندر کمند زلف کشد آهوی نگاه
...
عاشقان را جز لب تو باده از آشفتهٔ شیرازی غزل 992
1. عاشقان را جز لب تو باده مستانه نه
می‌کشان را غیر چشمت ساغر و پیمانه نه
...
به زنجیر جفایی گر نشد از آشفتهٔ شیرازی غزل 993
1. به زنجیر جفایی گر نشد بخت دژم بسته
سگ لیلی به مجنون از چه رو راه حشم بسته
...
دانست و هست و بود تو را از آشفتهٔ شیرازی غزل 994
1. دانست و هست و بود تو را مظهر آینه
روزی که کرد تعبیه اسکندر آینه
...
در همه شهر حاضری در بر از آشفتهٔ شیرازی غزل 995
1. در همه شهر حاضری در بر ما نشسته ای
چهره بدل گشاده ای پرده بچشم بسته ای
...
آن می که از شعاعش آتش از آشفتهٔ شیرازی غزل 996
1. آن می که از شعاعش آتش زند زبانه
درده سحر که دارم درد سر شبانه
...
اصل ناپیدا و عکسی در از آشفتهٔ شیرازی غزل 997
1. اصل ناپیدا و عکسی در میان افکنده ای
کیمیا پنهان و غوغا در جهان افکنده ای
...
ای که جان داری فدا کن از آشفتهٔ شیرازی غزل 998
1. ای که جان داری فدا کن در ره جانانه‌ای
سوختن تن را بنه گر شمع را پروانه‌ای
...