ماه ذیعقده است ای ساقی قعود از جنگ کن از آشفتهٔ غزل 951
1. ماه ذیعقده است ای ساقی قعود از جنگ کن
خون مردم بس زخون رز رخی گلرنگ کن
ساقیا مخوری از می خیز و جامی نوش کن از آشفتهٔ غزل 952
1. ساقیا مخوری از می خیز و جامی نوش کن
پند من مینوش و فکر مردم مدهوش کن
مطرب از راستی نوا سر کن از آشفتهٔ غزل 953
1. مطرب از راستی نوا سر کن
شور عشاق را فزونتر کن
رحمی ای عشق بیا بر سر سودائی من از آشفتهٔ غزل 954
1. رحمی ای عشق بیا بر سر سودائی من
که هوسناک شده این دل شیدائی من
افتاده سرشکم زپی نرگس جادو از آشفتهٔ غزل 955
1. افتاده سرشکم زپی نرگس جادو
چون طفل سراسیمه که رفت از کف آهو
دریغ از گردش دوران و دور بی ثبات او از آشفتهٔ غزل 956
1. دریغ از گردش دوران و دور بی ثبات او
که هر لحظه به شوئی رام میگردد بنات او
ما دردمند عشقیم عطار که دوا کو از آشفتهٔ غزل 957
1. ما دردمند عشقیم عطار که دوا کو
گمگشتگان راهیم آنخضر ره نما کو
تا که بکام مدعی شد لب جانفزای تو از آشفتهٔ غزل 958
1. تا که بکام مدعی شد لب جانفزای تو
شب همه شب بلب رسد جان من از هوای تو
ای نوسفر که سوختم اندر هوای تو از آشفتهٔ غزل 959
1. ای نوسفر که سوختم اندر هوای تو
ترسم که اشک فاش کند ماجرای تو
تا نکنم به پیش کس شکوه ز تند خوی او از آشفتهٔ غزل 960
1. تا نکنم به پیش کس شکوه ز تند خوی او
عذر اقامه میکند حسن بهانهجوی او
گرنه زشکر و نمک آمیخت کام تو از آشفتهٔ غزل 961
1. گرنه زشکر و نمک آمیخت کام تو
این چاشنی که ریخته اندر کلام تو
کمانی سخت تر نبود زابرو از آشفتهٔ غزل 962
1. کمانی سخت تر نبود زابرو
مگرد ای دل پی پیکان زهر مو