من به بیداری شبهای غمت از آشفتهٔ شیرازی غزل 832
1. من به بیداری شبهای غمت معروفم
بصفات سگ کویت صنما موصوفم
...
چنان بطره لیلای خویش از آشفتهٔ شیرازی غزل 833
1. چنان بطره لیلای خویش مفتونم
که در فنون جنون اوستاد مجنونم
...
منکه در دشت جنون پیشرو از آشفتهٔ شیرازی غزل 834
1. منکه در دشت جنون پیشرو مجنونم
شاید ار لیلی ایام شود مفتونم
...
ای زده بر خط مشگین بر از آشفتهٔ شیرازی غزل 835
1. ای زده بر خط مشگین بر گل سوری رقم
کوفته از عنبر سارا بفرق مه علم
...
بوستان باغ بهشتست و از آشفتهٔ شیرازی غزل 836
1. بوستان باغ بهشتست و عیان می بینم
نیستم آدم اگر بیتو در او بنشینم
...
زتو چون خبر بگیرم که از آشفتهٔ شیرازی غزل 837
1. زتو چون خبر بگیرم که زخود خبر ندارم
بکه بنگرم که جز تو بکسی نظر ندارم
...
بغیر دست دل خود که بود از آشفتهٔ شیرازی غزل 838
1. بغیر دست دل خود که بود بر دستم
نبود کس که زکوی تو رخت بربستم
...
ما دین و دل چو جم بکف جام از آشفتهٔ شیرازی غزل 839
1. ما دین و دل چو جم بکف جام داده ایم
آغاز این بود که در انجام داده ایم
...
ما زسودای گل و از بوستان از آشفتهٔ شیرازی غزل 840
1. ما زسودای گل و از بوستان آسوده ایم
نوبهاری جسته ایم و از خزان آسوده ایم
...
زآن دهانم داد دشنامی از آشفتهٔ شیرازی غزل 841
1. زآن دهانم داد دشنامی که من می‌خواستم
بعد عمری دید دل کامی که من می‌خواستم
...
در گلستان محبت گل داغی از آشفتهٔ شیرازی غزل 842
1. در گلستان محبت گل داغی دارم
کز گل یاسمن باغ فراغی دارم
...
بیا تا آفتاب می به ماه از آشفتهٔ شیرازی غزل 843
1. بیا تا آفتاب می به ماه ساغر اندازیم
ز اخترهای رخشان طرح چرخ دیگر اندازیم
...