گفتم که بمی آتش عشقت از آشفتهٔ شیرازی غزل 761
1. گفتم که بمی آتش عشقت بنشانم
غافل که زآتش تف آتش ننشانم
...
آیا که داده فتوی بر بی از آشفتهٔ شیرازی غزل 762
1. آیا که داده فتوی بر بی گناهیم
کز خون من گذشته ترک سپاهیم
...
خواستم حرف عشق ننگارم از آشفتهٔ شیرازی غزل 763
1. خواستم حرف عشق ننگارم
شورش آن لم یکن نبنگارم
...
زآن سرو زلف نافه بگشایم از آشفتهٔ شیرازی غزل 764
1. زآن سرو زلف نافه بگشایم
گو بخوانند خلق عطارم
...
مجالی نیست کز شور رقیبان از آشفتهٔ شیرازی غزل 765
1. مجالی نیست کز شور رقیبان با تو پیوندم
همان بهتر که از کوی تو امشب رخت بربندم
...
حاشا که بجز تو بخیال از آشفتهٔ شیرازی غزل 766
1. حاشا که بجز تو بخیال دگرستم
در کعبه و بتخانه اگر مینگرستم
...
تو مگو که ناسزا بود خدایت از آشفتهٔ شیرازی غزل 767
1. تو مگو که ناسزا بود خدایت ار بگفتم
تو بتی و من برهمن سزد ار بسجده افتم
...
من که نتوانم هوس را پای از آشفتهٔ شیرازی غزل 768
1. من که نتوانم هوس را پای در دامن کشم
کی توانم عشق را دستی بپیرامن کشم
...
زد هجر بصبح وصال فالم از آشفتهٔ شیرازی غزل 769
1. زد هجر بصبح وصال فالم
خور داد نشان از آن جمالم
...
حاشا که توانم گفت آن از آشفتهٔ شیرازی غزل 770
1. حاشا که توانم گفت آن راز که من دانم
کاتش فکند چون شمع اندر لب و دندانم
...
ساقی بیار بوسم کز می از آشفتهٔ شیرازی غزل 771
1. ساقی بیار بوسم کز می خمار دارم
وز بحر هستی امشب میل کنار دارم
...
ای مظهر جان‌آفرین جانی از آشفتهٔ شیرازی غزل 772
1. ای مظهر جان‌آفرین جانی تو از سر تا قدم
هر جا و جودی شد عیان پیش وجودت شد عدم
...