زاهد شهر نیم تا به تو از آشفتهٔ شیرازی غزل 737
1. زاهد شهر نیم تا به تو تزویر کنم
عاشقم عاشق با عشق چه تدبیر کنم
مکن ملامت دل کاو بخالت از آشفتهٔ شیرازی غزل 738
1. مکن ملامت دل کاو بخالت از ره رفت
که مرغ زیرک از این دانه اوفتد در دام
بود چو زهر رقیب ار بیاورد از آشفتهٔ شیرازی غزل 739
1. بود چو زهر رقیب ار بیاورد شکرم
اگر تو زهر دهی نوشم و شکر نخورم
شاهد عید از در آمد شد از آشفتهٔ شیرازی غزل 740
1. شاهد عید از در آمد شد ز دل اندوه بیم
ساقی گل‌چهره کو مطرب کجایی کو ندیم
گفتمش بسته آن طره پرچین از آشفتهٔ شیرازی غزل 741
1. گفتمش بسته آن طره پرچین توام
گفت هی نافه ببر آهوی مشکین توام
من آن نیم که بجز بار عشق از آشفتهٔ شیرازی غزل 742
1. من آن نیم که بجز بار عشق یار کشم
نیم حمول که جز بار دوست بار کشم
هر که در میکده عشق شد از آشفتهٔ شیرازی غزل 743
1. هر که در میکده عشق شد امروز مقیم
نیست فردا بدلش آرزوی باغ نعیم
چگونه از لب جانانه کام از آشفتهٔ شیرازی غزل 744
1. چگونه از لب جانانه کام برگیرم
مگر که از سر و جان یکدو گام برگیرم
مرا چه کار بشکر لبان از آشفتهٔ شیرازی غزل 745
1. مرا چه کار بشکر لبان سیم اندام
که گر دعا کنم آید سزای او دشنام
بندم از زلف و خط سلسله از آشفتهٔ شیرازی غزل 746
1. بندم از زلف و خط سلسله مویان زنار
تا که شایسته ات آشفته به تکفیر کنم
ببست غمزه شوخت بزلف از آشفتهٔ شیرازی غزل 747
1. ببست غمزه شوخت بزلف دلبندم
بخویش بست و زعالم گسست پیوندم
چند همچون مرغ شب از تاب از آشفتهٔ شیرازی غزل 748
1. چند همچون مرغ شب از تاب خور پنهان شوم
وقت شد تا پرفشان چون بلبل بستان شوم