محراب نخواهم خم ابروی از آشفتهٔ شیرازی غزل 690
1. محراب نخواهم خم ابروی تو دارم
زنار نبندم شکن موی تو دارم
زنی گر تیر پرتابم که از آشفتهٔ شیرازی غزل 691
1. زنی گر تیر پرتابم که روی از عشق برتابم
کنار از بحر نتوانم که رفت از دست پایابم
تا بسرشوری از آن خسرو از آشفتهٔ شیرازی غزل 692
1. تا بسرشوری از آن خسرو شیرین دارم
کی بشکر دهنان من سر تمکین دارم
نشایدم چو دل از مهر یار از آشفتهٔ شیرازی غزل 693
1. نشایدم چو دل از مهر یار برگیرم
ضرورتست کز اینجا ره سفر گیرم
لاابالی‌وار تا رند از آشفتهٔ شیرازی غزل 694
1. لاابالی‌وار تا رند و قلندر گشته‌ایم
با همه بی‌کسوتی دارای افسر گشته‌ایم
رحمی ای عشق که من مانده از آشفتهٔ شیرازی غزل 695
1. رحمی ای عشق که من مانده بچنگ هوسم
رحمت ای شحنه و برهان تو زقید عسسم
عشق عقل سوز ببخشا بحالتم از آشفتهٔ شیرازی غزل 696
1. عشق عقل سوز ببخشا بحالتم
کز پند عاقلان بجهان در ملالتم
وحشی‌صفت از خلق رمیدیم از آشفتهٔ شیرازی غزل 697
1. وحشی‌صفت از خلق رمیدیم رمیدیم
در حلقهٔ دام تو تپیدیم تپیدیم
مدتی بود که دور از در از آشفتهٔ شیرازی غزل 698
1. مدتی بود که دور از در جانان بودم
دور از آن روح ران صورت بیجان بودم
آخر ای پیر خرابات نه از آشفتهٔ شیرازی غزل 699
1. آخر ای پیر خرابات نه من مخمورم
گر زنم حلقه بدر می طلبم معذورم
چون نیست ره که بر سر کوی از آشفتهٔ شیرازی غزل 700
1. چون نیست ره که بر سر کوی تو بگذریم
بگذار آینه که بعکس تو بنگریم