ابر برکشت من ار گشت زامساک از آشفتهٔ شیرازی غزل 666
1. ابر برکشت من ار گشت زامساک بخیل
رشحه افشانی بحر کف ساقیست کفیل
گفتی زفراق یار چونم از آشفتهٔ شیرازی غزل 667
1. گفتی زفراق یار چونم
چون مردم دیده غرق خونم
زلفین تو را موی بمو گشتم از آشفتهٔ شیرازی غزل 668
1. زلفین تو را موی بمو گشتم و دیدم
جز دود دل خلق در آن حلقه ندیدم
دوش با باد دمی شکوه زهجران از آشفتهٔ شیرازی غزل 669
1. دوش با باد دمی شکوه زهجران کردم
باد را از نفسی آتش سوزان کردم
دل به بر داشت فغانی و از آشفتهٔ شیرازی غزل 670
1. دل به بر داشت فغانی و گمان کردم
که به غوغای جرس قطع بیابان کردم
با تف عشق ما در افتادیم از آشفتهٔ شیرازی غزل 671
1. با تف عشق ما در افتادیم
شمع وش شعله بر سر افتادیم
عاشق و میْ‌پرست و شیداییم از آشفتهٔ شیرازی غزل 672
1. عاشق و میْ‌پرست و شیداییم
رانده از کعبه و کلیساییم
من و شمع دوش حرفی بمیان از آشفتهٔ شیرازی غزل 673
1. من و شمع دوش حرفی بمیان نهاده بودیم
دو زبان آتش افشان به بیان گشاده بودیم
وصال دوست بمحشر زبس از آشفتهٔ شیرازی غزل 674
1. وصال دوست بمحشر زبس یقین دارم
بزندگانی خود چون رقیب کین دارم
ای من اسیر زلف خم اندر از آشفتهٔ شیرازی غزل 675
1. ای من اسیر زلف خم اندر خمت شوم
همچون صبا بحلقه مو محرمت شوم
همچو یعقوب ز نو مصلحتی از آشفتهٔ شیرازی غزل 676
1. همچو یعقوب ز نو مصلحتی ساخته‌ام
تازه نرد نظری با پسری باخته‌ام
بصد امید سوی کوی دلستان از آشفتهٔ شیرازی غزل 677
1. بصد امید سوی کوی دلستان رفتم
گرفته دل بکف و بهر امتحان رفتم