نه همین عشق تو آمد پی از آشفتهٔ شیرازی غزل 678
1. نه همین عشق تو آمد پی تسخیر دلم
که بود مهر تو آمیخته در آب و گلم
رند و مستم دگر نمی‌دانم از آشفتهٔ شیرازی غزل 679
1. رند و مستم دگر نمی‌دانم
بیخود استم دگر نمی‌دانم
خاک شیراز اگرچه شده از آشفتهٔ شیرازی غزل 680
1. خاک شیراز اگرچه شده دامن گیرم
نتوانم دل از این نوسفران برگیرم
نغمات عجب زند تارم از آشفتهٔ شیرازی غزل 681
1. نغمات عجب زند تارم
که زهم برگسست او تارم
همه شب هم سفر باد سحرگاه از آشفتهٔ شیرازی غزل 682
1. همه شب هم سفر باد سحرگاه شدم
کز مه خرگهی خویشتن آگاه شدم
همتی ساقیا که مخمورم از آشفتهٔ شیرازی غزل 683
1. همتی ساقیا که مخمورم
منتی نه بقلب رنجورم
شور از آن لعل پرشکر دارم از آشفتهٔ شیرازی غزل 684
1. شور از آن لعل پرشکر دارم
نمکی تازه بر جگر دارم
زمشکین موی و روی ای لعبت از آشفتهٔ شیرازی غزل 685
1. زمشکین موی و روی ای لعبت روم
تو چین و روم آوردی در این بوم
سالها رفت که ای عشق نگیری از آشفتهٔ شیرازی غزل 686
1. سالها رفت که ای عشق نگیری خبرم
باز غوغا کن و سودا شو و بازآبسرم
مانده بر دست این دل صد از آشفتهٔ شیرازی غزل 687
1. مانده بر دست این دل صد پاره‌ام
دوستان از دست رفته چاره‌ام
تا عطف عنان کرد زآفاق از آشفتهٔ شیرازی غزل 688
1. تا عطف عنان کرد زآفاق خیالم
شد پیر مغان خضرم و داد آب زلالم
رحمی ای ساقی که از دیر از آشفتهٔ شیرازی غزل 689
1. رحمی ای ساقی که از دیر و حرم بیگانه‌ام
نه مقیم کعبه‌ام نه ساکن بتخانه‌ام