یافتی از کمند هجر خلاص از آشفتهٔ شیرازی غزل 630
1. یافتی از کمند هجر خلاص
حمدی ایدل بخوان تو از اخلاص
ای کرده آفتاب زروی تو از آشفتهٔ شیرازی غزل 631
1. ای کرده آفتاب زروی تو تاب قرض
عطری زخاک کوی تو کرده گلاب قرض
عشق پیرانه سرم انگیخته از آشفتهٔ شیرازی غزل 632
1. عشق پیرانه سرم انگیخته در دل نشاط
بر هوا گسترده ام از نو سلیمان وش نشاط
آفتاب عشق در آیینه جان از آشفتهٔ شیرازی غزل 633
1. آفتاب عشق در آیینه جان زد شعاع
الوداع ای صبر و عقل و دین و ایمان، الوداع
هلال غرّه شعبان ز چرخ از آشفتهٔ شیرازی غزل 634
1. هلال غرّه شعبان ز چرخ کرد طلوع
به پیش جام و صراحی برد سجود و رکوع
کافور بیخت ابر چو بر از آشفتهٔ شیرازی غزل 635
1. کافور بیخت ابر چو بر بوستان باغ
کنجی بجوی و همدمی و از جهان فراغ
نمی‌تابی چرا ای شمع از آشفتهٔ شیرازی غزل 636
1. نمی‌تابی چرا ای شمع در کاشانه عاشق
نمی‌آیی چرا ای گنج در ویرانه عاشق
تا گل روی تو از شرم که از آشفتهٔ شیرازی غزل 637
1. تا گل روی تو از شرم که شد غرق عرق
که گل از شرم تو در آب فروشسته ورق
صد گل شگفت صبحدم از بوستان از آشفتهٔ شیرازی غزل 638
1. صد گل شگفت صبحدم از بوستان عشق
جز در درون لاله ندیدم نشان عشق
عاقلان دیوانه تدبیر از آشفتهٔ شیرازی غزل 639
1. عاقلان دیوانه تدبیر عشق
عاشقان را خانه در زنجیر عشق
بر بی نیاز قابل نبود از آشفتهٔ شیرازی غزل 640
1. بر بی نیاز قابل نبود نماز عاشق
مگر اینکه قبله باشد بت دلنواز عاشق
مدتی بستم لب از گفتار از آشفتهٔ شیرازی غزل 641
1. مدتی بستم لب از گفتار عشق
تا نگویم با کسی اسرار عشق