دلی زینش مژه گر جراحتی از آشفتهٔ شیرازی غزل 464
1. دلی زینش مژه گر جراحتی دارد
کجا جز آن لب پر نوش راحتی دارد
مطرب این نغمه که بر ساز از آشفتهٔ شیرازی غزل 465
1. مطرب این نغمه که بر ساز طرب می‌بندد
از نوا راست عرب را به عجم می‌بندد
عید است مطرب را بگو چنگی از آشفتهٔ شیرازی غزل 466
1. عید است مطرب را بگو چنگی به مزمر برکشد
تا زهره در بزم فلک از وجد معجر برکشد
گلبنان انجمن خاص بیاراسته‌اند از آشفتهٔ شیرازی غزل 467
1. گلبنان انجمن خاص بیاراسته‌اند
بلبلان خوش به نواسنجی برخاسته‌اند
گرجان نبود زنده بجانانه از آشفتهٔ شیرازی غزل 468
1. گرجان نبود زنده بجانانه توان بود
جانان چونباشد به چه افسانه توان بود
تا مهم از خانه سر بر می‌زند از آشفتهٔ شیرازی غزل 469
1. تا مهم از خانه سر بر می‌زند
آفتابش بوسه بر در می‌زند
وه که بیدار دلان خواب از آشفتهٔ شیرازی غزل 470
1. وه که بیدار دلان خواب از افسانه شدند
آشنایان طریقت همه بیگانه شدند
زاهدان بی‌حد خلل در از آشفتهٔ شیرازی غزل 471
1. زاهدان بی‌حد خلل در کار مستان می‌کنند
میکده بستند و منع می‌پرستان می‌کنند
بی رقیبت شبی ار وصل میسر از آشفتهٔ شیرازی غزل 472
1. بی رقیبت شبی ار وصل میسر گردد
در بهشت ابدت حور مقدر گردد
آتشین مرغ دلم چون به از آشفتهٔ شیرازی غزل 473
1. آتشین مرغ دلم چون به سخن می‌آید
شمع‌سان آتشم از دل به دهن می‌آید
شیخ زدین شه زاحتشام از آشفتهٔ شیرازی غزل 474
1. شیخ زدین شه زاحتشام بنازد
عاشق درویش از کدام بنازد
زلیلی حسن کس افزون ندارد از آشفتهٔ شیرازی غزل 475
1. زلیلی حسن کس افزون ندارد
خبر زین جلوه جز مجنون ندارد