شاهدان گیسو چلیپا می‌کنند از آشفتهٔ شیرازی غزل 452
1. شاهدان گیسو چلیپا می‌کنند
مسلمین را باز ترسا می‌کنند
زلفت اصراری که در آزار از آشفتهٔ شیرازی غزل 453
1. زلفت اصراری که در آزار مردم می‌کند
رم ز زخم نیش او پیوسته کژدم می‌کند
تکوین خیر و شر نه زشمس از آشفتهٔ شیرازی غزل 454
1. تکوین خیر و شر نه زشمس و قمر بود
عشقست و بس که صادر از او خیر و شر بود
خنک آنقوم که در کف می از آشفتهٔ شیرازی غزل 455
1. خنک آنقوم که در کف می روشن دارند
بزم از شعله می وادی ایمن دارند
زاهدان را چو بزلف تو از آشفتهٔ شیرازی غزل 456
1. زاهدان را چو بزلف تو سر و کار افتد
کار با سبحه و زنار به پیکار افتد
آن چه گردون که چنین اختر از آشفتهٔ شیرازی غزل 457
1. آن چه گردون که چنین اختر تابان دارد
وان چه باغیست که این نوگل خندان دارد
معاشران دغل صاف عشق از آشفتهٔ شیرازی غزل 458
1. معاشران دغل صاف عشق می‌نوشند
به تک‌پرده اصحاب راز می‌کوشند
مرغ نوآموز تنگ حوصله از آشفتهٔ شیرازی غزل 459
1. مرغ نوآموز تنگ حوصله باشد
زآن سبب از گل مدام درگله باشد
یار با ما در انجمن باشد از آشفتهٔ شیرازی غزل 460
1. یار با ما در انجمن باشد
عیش خلوت نصیب من باشد
ز باغ وصل تو بوی فراق از آشفتهٔ شیرازی غزل 461
1. ز باغ وصل تو بوی فراق می‌آید
ز نخل تو ثمر افتراق می‌آید
رقیب دعوی عامی بصحن از آشفتهٔ شیرازی غزل 462
1. رقیب دعوی عامی بصحن بستان کرد
ولی ببوی گلی خود هزار دستان کرد
قضای عشرت ماه صیام باید از آشفتهٔ شیرازی غزل 463
1. قضای عشرت ماه صیام باید کرد
شراب سی شبه امشب بجام باید کرد