غزلیات آشفتهٔ شیرازی

1 وه که دوشم بچمن یاری و دمسازی بود گلی و بلبلی و حسنی و آوازی بود

2 گرد بی برگ و نوائی زدرون میرفتم که بقانون بنوا مطربی و سازی بود

3 همگی اهل وطن انجمن آرا بچمن در غریبی بمیان قصه شیرازی بود

4 تلخ بود ارچه مرا کام زصبر اندر هجر سخن از شکری و مصری و اهوازی بود

1 اگر که قاصد آن ماه نوسفر زدر آید امید هست که نخل امید ما ببر آید

2 کجا چو روی تو روید گلی بگلشن کاب کجا چو قد تو سروی بباغ کاشغر آید

3 فغان زترک کماندار تو که از سرشستش هر آنچه تیر رها شد بسینه کارگر آید

4 هجوم خط عجبی نیست گرد آن لب شیرین هجوم مور بلی گرد بسته شکر آید

1 بی شایبه زنگ ازدل دیدار تو بزداید یوسف چو بمصر آید بازار بیاراید

2 جان قیمت بوسش بود عشاق فزون کردند چون مشتری افزون شد بر نرخ بیفزاید

3 آن دل که بود عطشان از شوق لب نوشت از خوردن آب خضر حاشا که بیاساید

4 من عاشق سودائی تو شاهد هر جائی دلدار چنان زیبد دلداده چنین باید

1 اگر بسینه دل دغدار من باشد هزار لاله و گل در کنار من باشد

2 اسیر گل شدن و پیش شمع جان دادن نه کار بلبل و پروانه کار من باشد

3 چه غم که سنبل و گل رفت از چمن بیرون که خط و خد بتان نو بهار من باشد

4 کهن سمندر عشقم نیم چو پروانه از آن قرار در آتش قرار من باشد

1 اگر چو شمع ز تو آتشم به سینه نبود ز چیست هر شبم از دل به سر برآید دود

2 کسی که شوق طواف حرم به سر دارد عجب مدار به سر گر که بادیه پیمود

3 ز عشق منت بی‌حد بود به گردن من که کرد بندم و از بند عالمم بربود

4 مرا از آن چه که اندام تست نقره خام درون سینه دلت آهنی است سیم‌اندود

1 گدای میکده در دست جام جم دارد چه هست جام جهان بین زجم چه کم دارد

2 هر آنکه جای گرفته بگلخن کویت کی اشتیاق گل و گلشن ارم دارد

3 بپای ره نبرد رهروی بکعبه عشق کسی بسر برد این ره که سر قدم دارد

4 بدیر برهمن و شیخ در حرم در رقص که ساز عشق بسی نغمه زیر و بم دارد

1 لبت ببوسه اهل هوس نشان گردید چرا بخاتم جم دیو کامران گردید

2 خریطه سگ لیلی بگردن مجنون فتاد و فخر کنان روبحی روان گردید

3 شبی ززلف و رخت ریخت خوی بدامن باغ که پر زسنبل بو یاو ارغوان گردید

4 فتاد سایه تو چون بباغ بر سر سرو ببندگی تو آزاد از خزان گردید

1 یکدم آنرا که فراغت زدو عالم باشد گر بکف جام سفالین بودش جم باشد

2 آدم آنست که بر سیرت و خلق بشر است آدمیت نه همین صورت آدم باشد

3 دوری از نوع بنی آدم از آن میجویم که ندیدم یک ازین طایفه محرم باشد

4 دیو نفس ار بکشد آدم و شهوت بنهد میتوان گفت کز ارواح مکرم باشد

1 امشب دل دیوانه غوغای دگر دارد کان دلبر هر جائی رخ جای دگر دارد

2 نی راست نوائی نو کافزوده بسر شورم با نائی بزم عشق خود نای دگر دارد

3 عاشق بملامت ماند عاقل بسلامت رفت هر صاحب فتوائی خود رای دگر دارد

4 مجنون دل من بیجا لیلا طلبد از حی کان لیلی مجنون سوز صحرای دگر دارد

1 عجب که بی تو شبی عاشقان بیاسایند که طالبان حرم ره شبانه پیمایند

2 مبارزان جهان گرچه سخت بازویند به پیش پنجه آهن زعهده برنایند

3 نشان عاشق شیدا چه پرسی آن باشد که در میانه شهرش بخلق بنمایند

4 کبوتران حرم سایرند و ما ثابت که عاشقان تو مرغان رشته برپایند