آتشین روی تو را زلف نگویم از آشفتهٔ شیرازی غزل 274
1. آتشین روی تو را زلف نگویم دود است
بلکه آن شعله طور است که مشک آلود است
مطرب عشق بقانون دگر از آشفتهٔ شیرازی غزل 275
1. مطرب عشق بقانون دگر پرده نواخت
کاندر این بزم مرا بیخبر و بیخود ساخت
ساقی عشق چو می در قدح از آشفتهٔ شیرازی غزل 276
1. ساقی عشق چو می در قدح مستان ریخت
شحنه عقل چو بشنید زمجلس بگریخت
رعنا غزالم فصل بهار از آشفتهٔ شیرازی غزل 277
1. رعنا غزالم فصل بهار است
مشکوی گلزار رشگ تتار است
بلای جان من خسته سرو از آشفتهٔ شیرازی غزل 278
1. بلای جان من خسته سرو بالائیست
زخوان عشق مرا نعمتی والائیست
از عالمش چه غم که خداوند از آشفتهٔ شیرازی غزل 279
1. از عالمش چه غم که خداوند یار اوست
کون و مکان همه بکف اختیار اوست
ترک من زلف سمن سا چو برخ از آشفتهٔ شیرازی غزل 280
1. ترک من زلف سمن سا چو برخ بربشکست
رونق برگ گل و توده عنبر بشکست
شیوه لاله رخان گر همه از آشفتهٔ شیرازی غزل 281
1. شیوه لاله رخان گر همه جور است و جفاست
شکوه در مرحله عشق زمعشوق خطاست
پسته دهن بسته زخندیدنت از آشفتهٔ شیرازی غزل 282
1. پسته دهن بسته زخندیدنت
آینه حیران شده از دیدنت
رفتی و سایه صفت دلشدگان از آشفتهٔ شیرازی غزل 283
1. رفتی و سایه صفت دلشدگان دنبالت
تا کجا سایه دهد سرو همایون فالت
خوب باشد گر ز خوبان سر از آشفتهٔ شیرازی غزل 284
1. خوب باشد گر ز خوبان سر زند کردار زشت
احولی باشد که کس زشتی ببیند در بهشت
نوبهاری ظریف و دل بند از آشفتهٔ شیرازی غزل 285
1. نوبهاری ظریف و دل بند است
باد را روح راح پیوند است