زهجر زلف تو گفتم شبی از آشفتهٔ شیرازی غزل 179
1. زهجر زلف تو گفتم شبی کنیم شکایت
فغان که این شب تیره نمیرسد بنهایت
...
زعشق روی تو هر کو مرا از آشفتهٔ شیرازی غزل 180
1. زعشق روی تو هر کو مرا نمود ملامت
بیک مشاهده از عمر رفته داشت شکایت
...
اگر آنزلف و بناگوش بود از آشفتهٔ شیرازی غزل 181
1. اگر آنزلف و بناگوش بود و آن قد و قامت
دل و دین صبر و خرد را بنه ورو بسلامت
...
مرا که هجر تو در ششدر از آشفتهٔ شیرازی غزل 182
1. مرا که هجر تو در ششدر هلاک انداخت
پس از تو نرد غم عشق با که خواهم باخت
...
آن غمی را که کران نیست از آشفتهٔ شیرازی غزل 183
1. آن غمی را که کران نیست غم حرمانست
آن شبی را که سحر نیست شب هجرانست
...
هر که را سر زوفا خاک ره از آشفتهٔ شیرازی غزل 184
1. هر که را سر زوفا خاک ره مقصود است
بخت مقبل بود و طالع او مسعود است
...
لعل شکربار یار من نمکین از آشفتهٔ شیرازی غزل 185
1. لعل شکربار یار من نمکین است
من نستانم شکر اگر نمک این است
...
روز قیامت است که امشب از آشفتهٔ شیرازی غزل 186
1. روز قیامت است که امشب بپای خاست
یا سرو قامتی زپی رقص گشت راست
...
خضر را راه بسرچشمه حیوان از آشفتهٔ شیرازی غزل 187
1. خضر را راه بسرچشمه حیوان تو نیست
اهرمن را خبر از مهر سلیمان تو نیست
...
کرده در غنچه نهان تنک از آشفتهٔ شیرازی غزل 188
1. کرده در غنچه نهان تنک شکر کاین دهنست
ریزه قند زلب ریزد و گوید سخنست
...
به پیر میفروشان بر بشارت از آشفتهٔ شیرازی غزل 189
1. به پیر میفروشان بر بشارت
که زاهد کرد خمخانه زیارت
...
بوفایت یکی از خیل نکورویان از آشفتهٔ شیرازی غزل 190
1. بوفایت یکی از خیل نکورویان نیست
چون گل روی تو در گلشن گلرویان نیست
...