غزلیات آشفتهٔ شیرازی

1 ای بلای ناگهان در پیش بالا میرمت ای بهشت جاودان اندر تماشا میرمت

2 سر سودای توام اندر سویدای دلست سودها دارم که در این شور و سودا میرمت

3 نیستم خفاش تا گویم حدیث از نفی مهر در بر خورشیده رخساره چو حربا میرمت

4 من نیم از خاکیان ای بحر طوفان‌خیز عشق ماهی بحر توام خواهم بدریا میرمت

1 بی تو یکشب گر سرم بر بستر است نوک مژگان بر دو چشمم نشتر است

2 بی مه روی توام تار است شب گر روان بر چهره ام بس اختر است

3 عکس ما در آینه شد جلوه گر وهم آمد در گمان کاین دلبر است

4 این چه ساقی بود کامد با قدح این چه صهبا بود کاندر ساغر است

1 دیوانه ای که از تو در او وجد و حالتست گر حرف کفر گفت نه جای ضلالتست

2 بر فتوی حکیم بده می ببانگ چنگ زاهد که منع باده کند از جهالتست

3 پیغمبران بخلق کنند ار رسالتی جبریل عشق را برسولان رسالتست

4 زنگ ملال زآینه دل بشو زمی کائینه خانه را نه محل ملالتست

1 زینهار از دو ترک خونخوارت حذر از عقربان جرارت

2 داده خاتم لبت بزنهارم زآنسیه مست ترک خونخوارت

3 زآه درویش چون نیندیشی توئی آئینه آه زنگارت

4 از چه میخانه ی تو ای ساقی که پرستند مست و هشیارت

1 گمان مبر که مرا با تو ماجرائی هست و گر بعمد کشی گویمت خطائی هست

2 میانه من و شیخ این حدیث معهود است که این ثواب و گنه را مگر جزائی هست

3 زجام جم بودش عار و تاج کیخسرو اگر بساحت دیر مغان گدائی هست

4 چه شد که میکشدم دل بسوی بزم رقیب مگر بمحفل بیگانه آشنائی هست

1 جامه کعبه چو خم موی تست قبله عشاق در ابروی تست

2 یوسف مصری که برآمد زچاه چنبر دلوش رسن موی تست

3 اژدر موسی که بود سحرخوار پی سپر نرگس جادوی تست

4 این چه گلابست زخاک درت در گل حمرا اثر از روی تست

1 هر کرا عشق در کمند انداخت بست و از قید عقل فارغ ساخت

2 ریخت در جام عقل باده عشق آتشی بود کابگینه گداخت

3 پاکبازش نمیتوان گفتن هر که با تو قمار عشق نباخت

4 پیک خیل خیال دوست رسید کشور دل زغیر او پرداخت

1 دل و دین خلق برده خط و خال دلفریبت بکه آوریم یرغو زجفای بی حسیبت

2 بزمان واپسینم همه حیرتم از این است که مباد بعد از این غیر بجان خرد عتیبت

3 چه مقام داری ای عشق فراز تو ندانم بقیاس وهم عرش است بپا یه نشیبت

4 گل بوستان که تازه است چه حاجتش بغازه تو نه آن بتی که زیبا بکند کسی بزیبت

1 آن را که کشوری بنگاهی مسلم است چون جم جهانیش همه در زیر خاتم است

2 خورشید آسمان که جهان روشن است از او در پیش آفتاب جمال تو شبنم است

3 هر چند عهد بشکنی و مهر بگسلی لیکن ازین طرف که منم عهد محکم است

4 محراب را روا نبود سجده بر صنم از چیست ابروان رخت ای صنم خم است

1 بیا و پرده برانداز از جمال ای دوست به عاشقان بنما حسن لایزال ای دوست

2 بتا ز عاشق صادق مپوش روی جمیل چرا که آینه شد مظهر جمال ای دوست

3 مرا که در سم گلگون تو نشد سر خاک چگونه سر به در آرم ز انفعال ای دوست

4 حضور غیر به کویت ملالت از چه دهد که در بهشت ندیده است کس ملال ای دوست