ره مردم بزنی هر نفس از آشفتهٔ شیرازی غزل 1212
1. ره مردم بزنی هر نفس از تلبیسی
مگر ای صوفی سالوس تو خود ابلیسی
...
توئی آن گل که معروفی از آشفتهٔ شیرازی غزل 1213
1. توئی آن گل که معروفی بهر گلشن به بیرنگی
اگر چه از تو دارد رنگ نقش کلک ارژنگی
...
ای پری باز چه رفتت که از آشفتهٔ شیرازی غزل 1214
1. ای پری باز چه رفتت که بشکل بشری
در بشر دین و دلی هست مگر تا ببری
...
ز رعنایی چه نازد سروبُن از آشفتهٔ شیرازی غزل 1215
1. ز رعنایی چه نازد سروبُن یا گل ز زیبایی
که با سرو گل‌اندامی سری داریم و سودایی
...
تو را سزاست ببالا لباس از آشفتهٔ شیرازی غزل 1216
1. تو را سزاست ببالا لباس دارائی
بکوب نوبت وحدت بکاخ یکتائی
...
حدیث درد دل ای باد با از آشفتهٔ شیرازی غزل 1217
1. حدیث درد دل ای باد با جانان من گفتی
خطا کردی که این درد نهان با جان من گفتی
...
زاهد ز آب میکده پرهیز از آشفتهٔ شیرازی غزل 1218
1. زاهد ز آب میکده پرهیز می‌کنی
تیغ ریا به سنگ فسون تیز می‌کنی
...
از هیچ کسی ساخته غیر از آشفتهٔ شیرازی غزل 1219
1. از هیچ کسی ساخته غیر از تو دهانی
جز تو بخیالی که کند تنک میانی
...
چو اوست طالب بخشش چرا از آشفتهٔ شیرازی غزل 1220
1. چو اوست طالب بخشش چرا طلب نکنی
چو دوست عیش پسندد چرا طرب نکنی
...
در پرده قانون چند بی از آشفتهٔ شیرازی غزل 1221
1. در پرده قانون چند بی فایده آویزی
مطرب ره عشقی زن تا شور برانگیزی
...
ایکه مطبوع و شوخ و دلبندی از آشفتهٔ شیرازی غزل 1222
1. ایکه مطبوع و شوخ و دلبندی
از چه با مات نیست پیوندی
...
بازآی به میخانه ظلمات از آشفتهٔ شیرازی غزل 1223
1. بازآی به میخانه ظلمات چه می‌جویی
این گفت مرا هاتف ای خضر چه می‌گویی
...