ای دلبر هر جائیم امشب بکجائی از آشفتهٔ غزل 1189
1. ای دلبر هر جائیم امشب بکجائی
گفتی که بیائی زچه روعهد نپائی
از وصل روی جانان امشب چو کامکاری از آشفتهٔ غزل 1190
1. از وصل روی جانان امشب چو کامکاری
شکوه زبخت حیف است گر بر زبان برآری
تا به کی بسمل خود را نگران میداری از آشفتهٔ غزل 1191
1. تا به کی بسمل خود را نگران میداری
تیر در ترکش و پاس دگران میداری
بده ساقی از آن می ساتکینی از آشفتهٔ غزل 1192
1. بده ساقی از آن می ساتکینی
که اندر شیشه مانده اربعینی
خرابم کردی ای ساقی که دیوانه خراب اولی از آشفتهٔ غزل 1193
1. خرابم کردی ای ساقی که دیوانه خراب اولی
نهادی چشم را بر هم که این فتنه به خواب اولی
عکس زلفت چهره دودآلود دارد اندکی از آشفتهٔ غزل 1194
1. عکس زلفت چهره دودآلود دارد اندکی
لاجرم عنبر به مجمر دود دارد اندکی
خیز و بیار زآن خط و لعلم تو مشک و می از آشفتهٔ غزل 1195
1. خیز و بیار زآن خط و لعلم تو مشک و می
خضرم بکن که خضر از این روست سبزحی
تو ای غزال سرائی چرا غزل نسرائی از آشفتهٔ غزل 1196
1. تو ای غزال سرائی چرا غزل نسرائی
غمم زدل زنواهای زیر و بم نزدائی
در همه آفاق طاقی در همه عالم تمامی از آشفتهٔ غزل 1197
1. در همه آفاق طاقی در همه عالم تمامی
صبح عیدی شام وصلی ماه خاصی شمع عامی
نه آدمی نه فرشته نه حوری و نه پری از آشفتهٔ غزل 1198
1. نه آدمی نه فرشته نه حوری و نه پری
چه مظهری تو که هر جا دلی بود ببری
بردم زعشق آن لب شیرین مرارتی از آشفتهٔ غزل 1199
1. بردم زعشق آن لب شیرین مرارتی
سودایت آتشست و بجان زو حرارتی