ای طلعت محبوب ازل را از آشفتهٔ شیرازی غزل 108
1. ای طلعت محبوب ازل را زتو مرآت
من باز بگیرم نظر از روی تو هیهات
...
چه نان‌ها خوردم از خوان از آشفتهٔ شیرازی غزل 109
1. چه نان‌ها خوردم از خوان محبت
که شرمم باد از احسان محبت
...
اگر این نکهت از آن طره از آشفتهٔ شیرازی غزل 110
1. اگر این نکهت از آن طره چین در چینست
نتوان گفت که نافه زغزال چین است
...
با نکویان عاشقان را از آشفتهٔ شیرازی غزل 111
1. با نکویان عاشقان را آشنایی مشکلست
پشّه را پرواز با فر همایی مشکلست
...
گر آفتاب فلک پرده از از آشفتهٔ شیرازی غزل 112
1. گر آفتاب فلک پرده از سحاب گرفت
بچهره ماه من از مشک تر نقاب گرفت
...
حسن آن گوهر که عمانیش از آشفتهٔ شیرازی غزل 113
1. حسن آن گوهر که عمانیش نیست
عشق آن دریا که پایانیش نیست
...
خون ریخته و بفکر یغماست از آشفتهٔ شیرازی غزل 114
1. خون ریخته و بفکر یغماست
آن ترک نگر چه بی محاباست
...
هر رهروی که خار مغیلان از آشفتهٔ شیرازی غزل 115
1. هر رهروی که خار مغیلان بپای اوست
دیدار کعبه مرهم زخم و دوای اووست
...
پری گذشت ازین کوچه یا از آشفتهٔ شیرازی غزل 116
1. پری گذشت ازین کوچه یا ملک می‌رفت
که نورها به سماوات از سمک می‌رفت
...
وعدهٔ قتلم دهی پیوسته از آشفتهٔ شیرازی غزل 117
1. وعدهٔ قتلم دهی پیوسته و دشوار نیست
این بود مشکل که گفتارت بود کردار نیست
...
مرا سزد که نگنجم چو غنچه از آشفتهٔ شیرازی غزل 118
1. مرا سزد که نگنجم چو غنچه اندر پوست
که برشکفت به باغ دلم گل رخ دوست
...
ای بلای ناگهان در پیش از آشفتهٔ شیرازی غزل 119
1. ای بلای ناگهان در پیش بالا میرمت
ای بهشت جاودان اندر تماشا میرمت
...