نمود با مژه کاریکه نیشتر از عارف قزوینی غزل 73
1. نمود با مژه کاریکه نیشتر نکند
به دل بگو که از این غمزه بیشتر نکند
غم هجر تو نیمه جانم کرد از عارف قزوینی غزل 74
1. غم هجر تو نیمه جانم کرد
کرد کاریکه ناتوانم کرد
ز طفلی آنچه بمن یاد داد استادم از عارف قزوینی غزل 75
1. ز طفلی آنچه بمن یاد داد استادم
به غیر عشق برفت آنچه بود از یادم
برای اینکه مگر از تو دل نشان از عارف قزوینی غزل 76
1. برای اینکه مگر از تو دل نشان گیرد
ز هر کنار گریبان این و آن گیرد
بمردم این همه بیداد شد ز از عارف قزوینی غزل 77
1. بمردم این همه بیداد شد ز مرکز داد
زدیم تیشه بر این ریشه هرچه بادا باد
سوی بلبل دم گل باد صبا خواهد از عارف قزوینی غزل 78
1. سوی بلبل دم گل باد صبا خواهد برد
خبر مقدم گل تا همه جا خواهد برد
ابرویش تا رقم قتل من امضاء از عارف قزوینی غزل 79
1. ابرویش تا رقم قتل من امضاء می‌کرد
مژه این حکم برون نامده اجرا می‌کرد
زان سبو دوش که در میکده ساقی از عارف قزوینی غزل 80
1. زان سبو دوش که در میکده ساقی بردوش
داشت جامی زدم، امشب خوشم از نشأه دوش
ز عشق آتش پرویز آنچنان تیز از عارف قزوینی غزل 81
1. ز عشق آتش پرویز آنچنان تیز است
که یک شراره سوزان سوار شبدیز است
با من این روح سبک سیر گرانجانی از عارف قزوینی غزل 82
1. با من این روح سبک سیر گرانجانی کرد
تنم از پای درآورد و رجزخوانی کرد
داد حسنت بتو تعلیم خود آرائی از عارف قزوینی غزل 83
1. داد حسنت بتو تعلیم خود آرائی را
زیب اندام تو کرد این همه زیبائی را
دل اگر جا بسر طره جانان گیرد از عارف قزوینی غزل 84
1. دل اگر جا بسر طره جانان گیرد
به پریشان وطنی سازد و سامان گیرد