غزل‌ها در دیوان اشعار عارف قزوینی

1 سپاه عشق تو ملک وجود ویران کرد بنای هستی عمرم به خاک یکسان کرد

2 چه گویمت که چه کرده است خواهی ار دانی بدان که آنچه که ناید به گفت‌وگو آن کرد

3 چه کرد عشق تو عاجز ز گفتنم آن کرد به من که دوره شوم قجر به ایران کرد

4 خدا چو طره زلفت کند پریشانش کسی که مملکت و ملتی پریشان کرد

1 مرا هجرت کشد آخر نهانی خوش است آن مرگ از این زندگانی

2 تنم رنجور و جان بیمار، وقت است اگر رحم آوری بر ناتوانی

3 بمرغان چمن گویند بر من قفس تنگ است از بی همزبانی

4 تو در چاک گریبان صبح داری در ازای شب هجران چه دانی

1 ز خواب غفلت، هر دیده‌ای که بیدار است بدین گناه اگر کور شد سزاوار است!

2 زده است یکسره خود را به راه بد مستی قسم به چشم تو ما مست و خصم هشیار است

3 پلیس مخفی و نابود، محتسب به قمار به خواب شحنه، عسس مست و دزد در کار است

4 تو را از آن چه، به ساز کدام در رقصیم مرا چه کار که انگشت کیست در کار است

1 ز بس بزلف تو دل بر سر دل افتاده چه کشمکش که میان من و دل افتاده

2 ز فرقه بازی احزاب دل در آن سر زلف گذار شانه بر آن طره مشکل افتاده

3 دلم بسوخت که بر صورت تو خال سیاه بسان ملت محکوم جاهل افتاده

4 بسوز از آتش رخ این حجاب و روی نما تو جان بخواه که جان غیر قابل افتاده

1 هزار عقده ز دل ای سرشگ واکردی بیا بیا که چه خوش آمدی صفا کردی

2 ز چیست سرزده بیرون شدی ز روزن چشم چه شد که سر دل افشا و برملا کردی

3 همیشه خواب خوشت دور، کور کردی چشم به آن فرشته دلم را تو آشنا کردی

4 تو هیچ عهد نبستی که نشکنی وین بار چرا بوعده بیگانگان وفا کردی

1 به سر کویت اگر رخت نبندم چه کنم واندر آن کوی اگر ره ندهندم چه کنم

2 من ز در بستن و واکردن میخانه به جان آمدم گر نکنم باز و نبندم چه کنم

3 غم هجران و پریشانی و بدبختی من تو پسندیدی اگر من نپسندم چه کنم

4 مانده در قید اسارت تن من وان خم زلف می‌کشد، می‌روم افتاده به بندم چه کنم

1 دیشب بیاد روی تو ای رشک آفتاب شستم ز سیل اشگ من از دیده نقش خواب

2 تا صبحدم که جیب افق چاک زد شفق صدرنگ ریخت دل بخیال رخت بر آب

3 بنشسته ام میانه سیلاب خون که گر بینی گمان بری که حبابی است روی آب

4 شد مست دل غمزه ات آنسان که مستیش افزون بود ز نشئه یک خم شراب

1 بیمار درد عشق و پرستارم آرزوست بهبود زان دو نرگس بیدارم آرزوست

2 یاران شدند بدتر از اغیار گو بدل کای یار غار صحبت اغیارم آرزوست

3 ای دیده خون ببار که یک ملتی بخواب رفته است و من دو دیده بیدارم ارزوست

4 ایران خرابتر ز دو چشم تو ای صنم اصلاح کار از تو در این کارم آرزوست

1 گر رسد دست من بدامانش میزنم چاک تا گریبانش

2 عمرم اندر غمت بپایان شد شب هجر تو نیست پایانش

3 درد عشق آنقدر نصیبم کن که توانی رسی بدرمانش

4 آنچه با من بزندگی کرده است مرگ من میکند پشیمانش

1 بلای هجر تو تنها همان برای منست چه جرم رفت که یکعمر این جزای منست

2 من این که قیمت وصل تو را ندانستم فراق آنچه بمن میکند سزای منست

3 برای خاطر بیگانگان نپرسد کاین غریب از وطن آواره آشنای منست

4 بریز خونم و اندیشه از حساب مکن بحشر دیدن روی تو خونبهای منست