دلم ز کف سر زلف تو را رها نکند از عارف قزوینی غزل 1
1. دلم ز کف سر زلف تو را رها نکند
دل از کمند تو وارستگی خدا نکند
دل بتدبیر بر آن زلف چو زنجیر از عارف قزوینی غزل 1
1. دل بتدبیر بر آن زلف چو زنجیر افتاد
وای بر حالت دزدی که به شبگیر افتاد
تا گرفتار بدان طره طرار شدم از عارف قزوینی غزل 3
1. تا گرفتار بدان طره طرار شدم
بدو صد قافله دل، «قافله سالار» شدم
بلای هجر تو تنها همان برای از عارف قزوینی غزل 4
1. بلای هجر تو تنها همان برای منست
چه جرم رفت که یکعمر این جزای منست
از غم هجر تو روزگار ندارم از عارف قزوینی غزل 5
1. از غم هجر تو روزگار ندارم
غیر وصال تو انتظار ندارم
خم دو طره طرار یار یکدله بین از عارف قزوینی غزل 6
1. خم دو طره طرار یار یکدله بین
بپای دل زخمش صد هزار سلسله بین
جز سر زلف تو دل را سر و سامانی از عارف قزوینی غزل 7
1. جز سر زلف تو دل را سر و سامانی نیست
سر شب تا سحرش غیر پریشانی نیست
از سر کوی تو یک چند سفر باید از عارف قزوینی غزل 8
1. از سر کوی تو یک چند سفر باید کرد
ز دل اندیشه وصل تو بدر باید کرد
بیخبر از سر کوی تو سفر خواهم از عارف قزوینی غزل 9
1. بیخبر از سر کوی تو سفر خواهم کرد
همه آفاق پر از فتنه و شر خواهم کرد
ز زلف بر رخ همچون قمر نقاب از عارف قزوینی غزل 10
1. ز زلف بر رخ همچون قمر نقاب انداخت
فغان که هاله برخسار آفتاب انداخت
می از اندازه فزونش بده ای از عارف قزوینی غزل 11
1. می از اندازه فزونش بده ای ساقی بزم
تا خراب افتد و ما دست بکاری بزنیم
شکنج طره زلفت شکن شکن شده از عارف قزوینی غزل 12
1. شکنج طره زلفت شکن شکن شده است
دلم شکنجه در آنزلف پر شکن شده است