از گردش این هفت مخالف از انوری ابیوردی رباعی 85
1. از گردش این هفت مخالف بر هفت
هر هفت در افتیم به هفتاد آگفت
سلطان که جهان جواد از انوری ابیوردی رباعی 86
1. سلطان که جهان جواد ازو بیش نیافت
آن کیست کزو فراغت خویش نیافت
عیشی که نمودم از جوانی از انوری ابیوردی رباعی 87
1. عیشی که نمودم از جوانی همه رفت
عهدی که خریدم از جهان دمدمه رفت
معشوق مرا عهد من از از انوری ابیوردی رباعی 88
1. معشوق مرا عهد من از یاد برفت
وان عهد و وفا به باد برداد و برفت
سلطان که جهان به عدل از انوری ابیوردی رباعی 89
1. سلطان که جهان به عدل آراست برفت
سرو چمن ملک بپیراست برفت
دلبر چو دلم به عشوه از انوری ابیوردی رباعی 90
1. دلبر چو دلم به عشوه بربود برفت
غمهای مرا به غمزه بفزود برفت
آن بت که به انصاف نکو از انوری ابیوردی رباعی 91
1. آن بت که به انصاف نکو بود برفت
حورا صفت و فرشته‌خو بود برفت
حامی جهان ز جور افلاک از انوری ابیوردی رباعی 92
1. حامی جهان ز جور افلاک برفت
بنیاد نظام عالم خاک برفت
آن بت که دلم به زلف چون از انوری ابیوردی رباعی 93
1. آن بت که دلم به زلف چون شست گرفت
عالم به خمار نرگس مست گرفت
از شعلهٔ لاله جهان از انوری ابیوردی رباعی 94
1. از شعلهٔ لاله جهان نور گرفت
وز چهرهٔ گل روی زمین حور گرفت
چون با غم عشق تو دلم از انوری ابیوردی رباعی 95
1. چون با غم عشق تو دلم ساز گرفت
چشمم ز طلب خون دل آغاز گرفت
ای دل بخر آن زلف که دستت از انوری ابیوردی رباعی 96
1. ای دل بخر آن زلف که دستت نگرفت
جز غمزهٔ آن نرگس مستت نگرفت