رباعیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 دل فرق نمی‌کند همی دانه ز دام راهیش به جامعست و راهیش به جام

2 با این همه ما و می و معشوقه به کام در مصطبه پخته به که در صومعه خام

1 نایی بر من به خانه‌ای شورانگیز وانگه که بیایی به هزاران پرهیز

2 چون بنشینی خوی بدت گوید خیز ناآمده بهتری تو چون دولت تیز

1 می نوش کنم ولیک مستی نکنم الا به قدح درازدستی نکنم

2 دانی غرضم ز می‌پرستی چه بود؟ تا همچو تو خویشتن پرستی نکنم

1 ماییم و صراحی و شراب روشن مرغی دو و نان چند و زیشان دو سه تن

2 وز میوه و ریحان قدری سیب و سمن برخیز و بیا چنانک دی نزد تو من

1 گر در طلب صحبتم ای شمع طراز دوش آبله کرد پایت از راه دراز

2 امشب بر من بیای تا بانگ نماز چون آبله بردست همی باش به ناز

1 با دل گفتم چو یار بی فرمانست این صبر هوس پختن بی‌پایانست

2 دل گفت نفس مزن که تدبیر آنست هم پختن این هوس که نتوان دانست

1 دلدار دل مرا ز من باز افکند وز زلف کمانم به سخن دور افکند

2 امروز که پی به چین زلفش بردم برد از پس گوش خویشتن دور افکند

1 چون چنگ خودم به عمری ار بنوازی هم در ساعت پردهٔ خواری سازی

2 آن را که چو زیر کرد گویا غم تو چون زیر گسسته‌اش برون اندازی

1 گردون به خیال سیر نانت نکند تا خون دل آرایش خوانت نکند

2 وانگاه دلش ز غصه خالی نشود تا غارت جان و خان و مانت نکند

1 گفتی که به هر قطعه مرا هر باری از خواجه به تازگی برآید کاری

2 دوران شماست ای برادر آری ما را به سه چار و پنج خدمت داری