رباعیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 عمری جگرم خورد ز بدخویی چرخ یک روز نرفت راه دلجویی چرخ

2 آورد و به دست جور مریخم داد با زهره گرفتست مرا گویی چرخ

1 از چرخ که کامی به مرادم ننهاد وز بخت که بندی ز امیدم نگشاد

2 پیروز شه طغان تکین دادم داد پیروز شه طغان تکین باقی باد

1 دادم به امید روزگاری بر باد نابوده ز روزگار خود روزی شاد

2 زان می‌ترسم که روزگارم نبود چونان که ز روزگار بستانم داد

1 جوهر که ز ایزدش همی نامد یاد وز مرتبه آفتاب را بار نداد

2 از مرگ به یک تپانچه در خاک افتاد احسنت ای مرگ هرگزت مرگ مباد

1 با هرکه زبان چرخ رازی بگشاد چون پای نداشت پای تا سر بنهاد

2 زان داد سخن همی بنتوانم داد کابستن رازهابنتواند زاد

1 با قدر تو آب آسمان ریخته باد با خاک درت ستاره آمیخته باد

2 گر کم کند از سر تو یک موی فلک خورشید ازو به مویی آویخته باد

1 در چشمهٔ تیغ بی‌کفت آب مباد در زلف زره بی‌کنفت تاب مباد

2 بی‌یاد مبارک تو در دست ملوک در آب فسرده آتش ناب مباد

1 هرگز دلم از وفای تو فرد مباد یک دم ز غم تو بی‌دم سرد مباد

2 گر وصل تو درمان دلم خواهد کرد پس یک نفس از درد تو بی‌درد مباد

1 ای شاه زمین دور زمان بی‌تو مباد تا حشر سعود را قران بی‌تو مباد

2 آسایش جان ز تست جان بی‌تو مباد مقصود جهان تویی جهان بی‌تو مباد

1 حسن تو مرا ز نیکوان شاهی داد عشق تو مرا به خیره گمراهی داد

2 از راستی‌ام نخواهی آگاهی داد تا چند مرا پردهٔ کژ خواهی داد