باد سحری گذر به کویت از انوری ابیوردی رباعی 121
1. باد سحری گذر به کویت دارد
زان بوی بنفشه‌زار مویت دارد
گر دوست مرا به کام از انوری ابیوردی رباعی 122
1. گر دوست مرا به کام دشمن دارد
یا خسته دل و سوخته خرمن دارد
بیننده که چشم عاقبت‌بین از انوری ابیوردی رباعی 123
1. بیننده که چشم عاقبت‌بین دارد
می خوردن و مست خفتن آیین دارد
نه دل ز وصال تو نشانی از انوری ابیوردی رباعی 124
1. نه دل ز وصال تو نشانی دارد
نه جان ز فراق تو امانی دارد
دل گرچه غمت ز جان نهان از انوری ابیوردی رباعی 125
1. دل گرچه غمت ز جان نهان می‌دارد
اشکم همه خرده در میان می‌دارد
شب رایت مشک رنگ بر از انوری ابیوردی رباعی 126
1. شب رایت مشک رنگ بر کیوان برد
تقدیر بدم نامه بر طوفان برد
با آنکه غم عشق تو از از انوری ابیوردی رباعی 127
1. با آنکه غم عشق تو از من جان برد
وان جان به هزار درد بی‌درمان برد
دل در غم تو گر به مثل از انوری ابیوردی رباعی 128
1. دل در غم تو گر به مثل جان نبرد
سر در نارد به صبر و فرمان نبرد
موری که به چاه شست از انوری ابیوردی رباعی 129
1. موری که به چاه شست بازی گذرد
بی‌تو شب من بدان درازی گذرد
آن کو به من سوخته خرمن از انوری ابیوردی رباعی 130
1. آن کو به من سوخته خرمن نگرد
رحم آرد اگر به چشم دشمن نگرد
سی سال درخت بخت من از انوری ابیوردی رباعی 131
1. سی سال درخت بخت من بار آورد
چرخ این سه شبم به روی تیمار آورد
در عرصهٔ ملکی که کمی از انوری ابیوردی رباعی 132
1. در عرصهٔ ملکی که کمی نپذیرد
با چند هنر کز چو منی نگزیرد