گر شرح نمی‌دهم که حالم از انوری ابیوردی رباعی 61
1. گر شرح نمی‌دهم که حالم چونست
یا از تو مرا چه درد روزافزونست
تا دست امید ما شکستیم از انوری ابیوردی رباعی 62
1. تا دست امید ما شکستیم ز دوست
زیر لگد فراق پستیم ز دوست
هردم ز تو گر تازه غمی از انوری ابیوردی رباعی 63
1. هردم ز تو گر تازه غمی باید هست
در دور فلک نو ستمی باید هست
تا خرمن آز را دلت پیمانه‌ست از انوری ابیوردی رباعی 64
1. تا خرمن آز را دلت پیمانه‌ست
نزدیک تو جز حدیث نان افسانه‌ست
هجران تو دوش چون به از انوری ابیوردی رباعی 65
1. هجران تو دوش چون به من درنگریست
بنشست و به های‌های بر من بگریست
ای شاه نجیب کفشگر دانی از انوری ابیوردی رباعی 66
1. ای شاه نجیب کفشگر دانی کیست
آنکس که ازو خزینت از مال تهیست
می‌آمد و از دیدهٔ ما از انوری ابیوردی رباعی 67
1. می‌آمد و از دیدهٔ ما می‌نگریست
می‌رفت و دگرباره قفا می‌نگریست
از وصل تو بر کناره می‌باید از انوری ابیوردی رباعی 68
1. از وصل تو بر کناره می‌باید زیست
با سینهٔ پاره پاره می‌باید زیست
ای دل یارت که سر به سر از انوری ابیوردی رباعی 69
1. ای دل یارت که سر به سر کبر و منیست
بازیچهٔ غمزه‌اش پیمان شکنیست
بوطالب نعمه طالب نعمت از انوری ابیوردی رباعی 70
1. بوطالب نعمه طالب نعمت نیست
زان در کرمش تکلف و منت نیست
پایی که نه در هوای تو از انوری ابیوردی رباعی 71
1. پایی که نه در هوای تو در گل نیست
رایی که نه رای تو برو مشکل نیست
پای تو اگرچه در وفا از انوری ابیوردی رباعی 72
1. پای تو اگرچه در وفا محکم نیست
در دست تو یک درد مرا مرهم نیست