شاها به خدایی که ترا از انوری ابیوردی رباعی 49
1. شاها به خدایی که ترا بگزیدست
گر ملک چو تو خدایگانی دیدست
آن چهره که هرکه وصف از انوری ابیوردی رباعی 50
1. آن چهره که هرکه وصف او بشنیدست
بر چهرهٔ آفتاب و مه خندیدست
فرمان تو بر جهان قضای از انوری ابیوردی رباعی 51
1. فرمان تو بر جهان قضای دگرست
کلک تو گره‌گشای بند قدرست
چون حسن تو رنج من به از انوری ابیوردی رباعی 52
1. چون حسن تو رنج من به عالم سمرست
کارم چو سر زلف تو زیر و زبرست
در هر طرفی اگرچه یاری از انوری ابیوردی رباعی 53
1. در هر طرفی اگرچه یاری دگرست
واندر هر گوشه غمگساری دگرست
دیدار تو در جهان جهانی از انوری ابیوردی رباعی 54
1. دیدار تو در جهان جهانی دگرست
رخسار تو ماه آسمانی دگرست
با رای تو صبح ملک بی‌گه از انوری ابیوردی رباعی 55
1. با رای تو صبح ملک بی‌گه خیزست
با عزم تو آب تیغ فتح آمیزست
دل در هوس شراب گلرنگ از انوری ابیوردی رباعی 56
1. دل در هوس شراب گلرنگ خوشست
با بربط و با نای و دف و چنگ خوشست
آن چیست که مقصود جهانی از انوری ابیوردی رباعی 57
1. آن چیست که مقصود جهانی آنست
آن طرفه که از جهانیان پنهانست
با دل گفتم چو یار بی از انوری ابیوردی رباعی 58
1. با دل گفتم چو یار بی فرمانست
این صبر هوس پختن بی‌پایانست
با آنکه دلم در غم هجرت از انوری ابیوردی رباعی 59
1. با آنکه دلم در غم هجرت خونست
شادی به غم توام ز غم افزونست
پایی که ز بند عالمی از انوری ابیوردی رباعی 60
1. پایی که ز بند عالمی بیرونست
پالود به خون و زین غمم دل خونست