رباعیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 عشقی که همه عمر بماند این است دردی که ز من جان بستاند این است

2 کاری که کسش چاره نداند این است وان شب که به روزم نرساند این است

1 از تو طمعم یکی صراحی باده است زیرا که مرا حریفکی افتاده است

2 چون مست شود مرا بخواهد دادن زیرا که مرا وعده به مستی داده است

1 ای شاه جهان ملک جهان حسب تراست وز دولت و اقبال شهی کسب تراست

2 امروز به یک حمله هزار اسب بگیر فردا خوارزم و صدهزار اسب تراست

1 در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست ای بس دل سرگشتهٔ غمکش که تراست

2 می‌بر دل و می ده غم و فارغ می‌رو دور از دل من زهی دل خوش که تراست

1 دوشینه شب ارچه جانم از رنج بکاست چون تو به عیادت آمدی رنج رواست

2 بربوی عیادت تو امشب همه شب ز ایزد به دعا درد همی خواهم خواست

1 کون خر ملک ریش گاو افتادست چون استر بد لایق داو افتادست

2 در صدر وزارتت که در عشق زرست چون از پس راء عمرو واو افتادست

1 تا حادثه قصد آل عمران کردست کس نیست که او حدیث احسان کردست

2 احسان ز کسان بوالحسن بود مگر کو همچو کسانش روی پنهان کردست

1 زلف تو از آن دم که دلم بربودست از زیر کله روی به کس ننمودست

2 مانا به حکایت از لبت بشنودست کز جملهٔ عاشقان چشمت بودست

1 شاها به خدایی که ترا بگزیدست گر ملک چو تو خدایگانی دیدست

2 الا تو که بودست که صد باره جهان روزان بگرفتست و شبان بخشیدست

1 آن چهره که هرکه وصف او بشنیدست بر چهرهٔ آفتاب و مه خندیدست

2 ماه نو عید دیده‌ام دوش بدو بر ماه تمام کس مه نو دیدست