گفتند که گل چمن به یکبار از انوری ابیوردی رباعی 37
1. گفتند که گل چمن به یکبار آراست
برخاست و کلید باغ و کاشانه بخواست
در کوی تو هیچ کار من از انوری ابیوردی رباعی 38
1. در کوی تو هیچ کار من ناشده راست
ایام به کین خواستن من برخاست
عدل تو زمانه را نگهدار از انوری ابیوردی رباعی 39
1. عدل تو زمانه را نگهدار بس است
تایید تو دین و ملک را یار بس است
دل بر سر عهد استوار از انوری ابیوردی رباعی 40
1. دل بر سر عهد استوار خویش است
جان در غم تو بر سر کار خویش است
عشقی که همه عمر بماند از انوری ابیوردی رباعی 41
1. عشقی که همه عمر بماند این است
دردی که ز من جان بستاند این است
از تو طمعم یکی صراحی از انوری ابیوردی رباعی 42
1. از تو طمعم یکی صراحی باده است
زیرا که مرا حریفکی افتاده است
ای شاه جهان ملک جهان از انوری ابیوردی رباعی 43
1. ای شاه جهان ملک جهان حسب تراست
وز دولت و اقبال شهی کسب تراست
در سایهٔ آن زلف مشوش از انوری ابیوردی رباعی 44
1. در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست
ای بس دل سرگشتهٔ غمکش که تراست
دوشینه شب ارچه جانم از انوری ابیوردی رباعی 45
1. دوشینه شب ارچه جانم از رنج بکاست
چون تو به عیادت آمدی رنج رواست
کون خر ملک ریش گاو افتادست از انوری ابیوردی رباعی 46
1. کون خر ملک ریش گاو افتادست
چون استر بد لایق داو افتادست
تا حادثه قصد آل عمران از انوری ابیوردی رباعی 47
1. تا حادثه قصد آل عمران کردست
کس نیست که او حدیث احسان کردست
زلف تو از آن دم که دلم از انوری ابیوردی رباعی 48
1. زلف تو از آن دم که دلم بربودست
از زیر کله روی به کس ننمودست