رباعیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 عمری جگرم خورد ز بدخویی چرخ یک روز نرفت راه دلجویی چرخ

2 آورد و به دست جور مریخم داد با زهره گرفتست مرا گویی چرخ

1 روزی که به حیلت به شب تیره برم می‌گویم شکر و باز پس می‌نگرم

2 بنگر که ز عمر در چه خون جگرم تا روز گذشته را غنیمت شمرم

1 با یاد تو ای ریخته عشقت آبم نشگفت اگر بود بر آتش خوابم

2 روی از غم چون تویی چرا برتابم تا به ز غمت کدام شادی یابم

1 دی کرد وداع بر جناح سفرم تا دست فراق کرد زیر و زبرم

2 او می‌شد و جان نعره همی زد ز پی‌اش آهسته ترک تاز که من بر اثرم

1 آمیختم از بهر تو صد رنگ و حیل هم دست اجل قوی‌تر آمد به جدل

2 گر جان مرا قبول کردی به مثل پیش از اجلش کشیدمی پیش اجل

1 رای تو که صلح روز ملک انگیزد در حادثه‌ای چو رنگ قهر آمیزد

2 تعجیل حقیقی از فلک بگریزد آرام طبیعی از زمین برخیزد

1 از شعلهٔ لاله جهان نور گرفت وز چهرهٔ گل روی زمین حور گرفت

2 صحرا سلب بزم ملکشه پوشید بستان صفت مجلس دستور گرفت

1 آن نور که ملک یافت از روی تو فرد از هیچ فلک به دست نتوان آورد

2 وان سایه که بر زمانه عدلت پوشید خورشید به نور پیسه نتواند کرد

1 چون روی ندارم که به رویت نگرم باری به سر کوی تو بر می‌گذرم

2 در دیده کشم ز آرزوی رخ تو گردی که زکوی تو به دامن سپرم

1 رای تو که آفتاب فضلست و هنر گر یاد کند نیم شب از نیلوفر

2 ناکرده برو تمام رای تو گذر از آب به خاصیت برافرازد سر