بر آتش هجر عمری ار از انوری ابیوردی رباعی 325
1. بر آتش هجر عمری ار بنشینم
بر خاک در تو هم به دل نگزینم
آن دیده ندارم که به از انوری ابیوردی رباعی 326
1. آن دیده ندارم که به خوابت بینم
یا آن رخ همچو آفتابت بینم
من دل به کسی جز از تو از انوری ابیوردی رباعی 327
1. من دل به کسی جز از تو آسان ندهم
چیزی که گران خریدم ارزان ندهم
ای سایهٔ آنک ملک او از انوری ابیوردی رباعی 328
1. ای سایهٔ آنک ملک او هست قدیم
تا چند از این ملک چو گوزی بدونیم
شکر ایزد را که خسرو از انوری ابیوردی رباعی 329
1. شکر ایزد را که خسرو هفت اقلیم
آن شاه مبارک قدم آن ذات کریم
در موج خطر مرفهی همچو از انوری ابیوردی رباعی 330
1. در موج خطر مرفهی همچو کلیم
وز آتش فتنه شاد چون ابراهیم
چون پای همی تحفه برد از انوری ابیوردی رباعی 331
1. چون پای همی تحفه برد هر جایم
وز پای به پای آمدنی می‌آیم
ای عشق در آفاق بسی از انوری ابیوردی رباعی 332
1. ای عشق در آفاق بسی تاختیم
تا از دل و دلدار برانداختیم
دی یک دو قدح شراب صافی از انوری ابیوردی رباعی 333
1. دی یک دو قدح شراب صافی خوردیم
با همنفسی شبی به روز آوردیم
سبحان‌الله غمی به از انوری ابیوردی رباعی 334
1. سبحان‌الله غمی به پایان نبریم
الا که ازو در دگری می‌نگریم
با گل گفتم چون به چمن از انوری ابیوردی رباعی 335
1. با گل گفتم چون به چمن برگذریم
چون از همه باغ آرزوی تو بریم
اندیشهٔ انتقام چون از انوری ابیوردی رباعی 336
1. اندیشهٔ انتقام چون جزم کنیم
قهر همه دشمنان به یک عزم کنیم