رفتم چو نبود بیش از از انوری ابیوردی رباعی 289
1. رفتم چو نبود بیش از این جای مقام
هرچند به نزدیک تو بودم آرام
از مشرق دست گوهر آل از انوری ابیوردی رباعی 290
1. از مشرق دست گوهر آل نظام
ده ماه تمام را طلوعست مدام
دل فرق نمی‌کند همی از انوری ابیوردی رباعی 291
1. دل فرق نمی‌کند همی دانه ز دام
راهیش به جامعست و راهیش به جام
هر مرحله‌ای که رخت از انوری ابیوردی رباعی 292
1. هر مرحله‌ای که رخت برداشته‌ام
از خون جگر مرحله تر داشته‌ام
با یاد تو ای ریخته از انوری ابیوردی رباعی 293
1. با یاد تو ای ریخته عشقت آبم
نشگفت اگر بود بر آتش خوابم
بختی نه کزو نصیب جز از انوری ابیوردی رباعی 294
1. بختی نه کزو نصیب جز غم یابم
روزی نه که در جهان دو همدم یابم
من غره به گفتار محال از انوری ابیوردی رباعی 295
1. من غره به گفتار محال تو شدم
زان روی سزای گوشمال تو شدم
دی کرد وداع بر جناح از انوری ابیوردی رباعی 296
1. دی کرد وداع بر جناح سفرم
تا دست فراق کرد زیر و زبرم
روزی که به حیلت به از انوری ابیوردی رباعی 297
1. روزی که به حیلت به شب تیره برم
می‌گویم شکر و باز پس می‌نگرم
زلف تو دلم برد و به از انوری ابیوردی رباعی 298
1. زلف تو دلم برد و به جان در خطرم
گیرم که ز بیم پی به زلفت نبرم
سودای تو بیرون شده از انوری ابیوردی رباعی 299
1. سودای تو بیرون شده یکسر ز سرم
وز کوی تو ببرید خرد رهگذرم
چون روی ندارم که به از انوری ابیوردی رباعی 300
1. چون روی ندارم که به رویت نگرم
باری به سر کوی تو بر می‌گذرم