مقطعات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 نرسد گرد سر فراز همی خواجه در خدمت تو دستارم

2 از گریبان من نداری دست تا دگر دامنی به دست آرم

1 به خدایی که بازگشت بدوست که مرا بازگشت نیست به می

2 مگر از بهر حفظ قوت و بس فارغ از چنگ و نای و بربط و نی

3 نکنم خدمت و نگویم شعر گر جهان پر شود ز حاتم طی

4 جز که پیروز شاه عادل را آنکه پیروزیست راتب وی

1 سگ خشم و خر شهوت که زبون‌گیری نیست تیز دندان‌تر از این هر دو در این خاک کهن

2 نفس من کو ملک مملکت شخص منست هر دو را سخرهٔ خود کرده به تادیب سخن

3 ترک و تازیک شما جمله سگانند و خران که به جز خوردن و کردن نشناسند ز بن

4 تو چه گویی که کند نفس ملک همت من گر تو گوییش بیا خدمت این طایفه کن

1 چهار چیزست آیین مردم هنری که مردم هنری زین چهار نیست بری

2 یکی سخاوت طبعی چو دستگاه بود به نیکنامی آن را ببخشی و بخوری

3 دو دیگر آنکه دل دوستان نیازاری که دوست آینه باشد چو اندرو نگری

4 سه دیگر آنکه زبان را به گاه گفتن زشت نگاه داری تا وقت عذر غم نخوری

1 به نزدیک خواجه بدم چند روز بلا نفع دنیا و لا آخره

2 دگرباره رفتم به نزدیک او فتلک اذا کرة خاسره

1 فخر دین یک التماسست از توام روزها شد تا همی پنهان کنم

2 خرده اکنون در میان خواهم نهاد بر تو و بر خویشتن آسان کنم

3 کبشکی داری اگر بخشی به من خویشتن در پیش تو قربان کنم

4 شکرهای آن کنم وانگاه چه تا به کی تا کائنا من کان کنم

1 اگر بیایی و من بنده را دهی تشریف نه درخور تو ولیکن خرابه‌ای دارم

2 وگر هوای شراب مروقت باشد چو اعتقاد تو صافی قرابه‌ای دارم

1 انوری ای سخن تو به سخا ارزانی گر به جانت بخرند اهل سخن ارزانی

2 در سر حکمت و فطنت ز کرامت عقلی در تن دانش و رامش به لطافت جانی

3 حجت حقی و مدروس ز تو باطل شد ازحدالدینی و در دهر نداری ثانی

4 به گرانمایگی و جود روانی و خرد وز روان و خرد ار هیچ بود به زانی

1 مرا سعد دین داد پیراهنی که از دیدنش دیده حیران شدی

2 ز فرسودگی وقت پوشیدنش تن مرد پوشیده عریان شدی

3 به هرجا که آسیب سریافتی به اندازهٔ تن گریبان شدی

1 ای از برادر و پدر افزون دوبار صد وز تیر آسمان بتازی چهار کم

2 بفرست حورزاده به حکم دو سه ستیز با چنبر مصحف و بیخی بدان به هم

3 بادا بقای نام تو چندان به روزگار کاید برون ز صورت بی‌دو دویست کم