قصاید در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 ملک مصونست و حصن ملک حصین است منت وافر خدای را که چنین است

2 شعلهٔ باسست هرچه عرصهٔ ملکست سایهٔ عدلست هرچه ساحت دین است

3 خنجر تشویش با نیام به صلح است خامهٔ انصاف با قرار مکین است

4 خواب که در چشم فتنه هست نه صرفست بلکه به خونابهٔ سرشک عجین است

1 روز می خوردن و شادی و نشاط و طرب است ناف هفته است اگر غرهٔ ماه رجب است

2 برگ‌ریزان به همه حال فرو باید ریخت به قدح آنچه از او برگ و نوای طرب است

3 مادر باغ سترون شد و زادن بگذاشت چکند نامیه عنین و طبیعت عزب است

4 دختر رز که تو بر طارم تاکش دیدی مدنی شد که بر آونگ سرش در کنب است

1 صدری که ازو دولت و دین جفت ثباتست آن خواجهٔ شرعست که سلطان قضاتست

2 آن عقل مجرد که وجود به کمالش هم قاعده جنبش وهم اصل ثباتست

3 از نسبت او دولت ودین هر دو حمیدند این دانم وآن ذات که داند که چه ذاتست

4 اوصافت بزرگیش چه اصلی و چه مالیست کان را همه اوصاف فلک فرع و زکاتست

1 شاها زمانه بندهٔ درگاه جاه تست اسلام در حمایت و دین در پناه تست

2 فیروزشاه عادلی و بر دوام ملک بهتر گواه عدل بود و او گواه تست

3 گردون غبار پایهٔ تخت بلند تو خورشید عکس گوهر پر کلاه تست

4 هر آیت از عنا و عنایت که منزلست در شان بدسگال تو و نیکخواه تست

1 گرچرخ را در این حرکت هیچ مقصدست از خدمت محمدبن نصر احمدست

2 فرزانه ای که بابت گاهست وبالشست آزاده‌ای که درخور صدرست ومسندست

3 با بذل دست بخشش او ابر مدخلست با سیر برق خاطر او ابر مقعدست

4 از عزم او طلایه تقدیر منهزم با رای او زبانهٔ خورشید اسودست

1 عرصهٔ مملکت غور چه نامحدودست که در آن عرصه چنان لشکر نامعدودست

2 رونق ملک سلیمان پیمبر دارد عرق سلطان چه عجب کز نسب داودست

3 چشم بد دور که بس منتظم است آن دولت آری آن دولت را منتظمی معهودست

4 ای برادر سخنی راست بخواهم گفتن راستی بهتر تا فاستقم اندر هودست

1 زمانهٔ گذران بس حقیر و مختصرست ازاین زمانهٔ دون برگذر که بر گذرست

2 به حل و عقد جهان را زمانه‌ایست دگر که پیشکار قضا و مدبر قدرست

3 کف کفایت و رای صواب صدر اجل به حل و عقد جهان را زمانهٔ دگرست

4 صفی ملت اسلام و نجم دین خدای عمر که وارث عدل و صلابت عمرست

1 منصب از منصبت رفیع‌ترست هر زمانیت منصبی دگرست

2 این مناصب که دیده‌ای جزویست کار کلی هنوز در قدرست

3 باش تا صبح دولتت بدمد کاین هنوز از نتایج سحرست

4 پای تشریف صاحب عادل که جهان را به عدل صد عمرست

1 منت از کردگار دادگرست که ترا کار با نظام‌ترست

2 صدرآفاق وسعد دین که ز قدر قدمش جای تارک قمرست

3 این مراتب کنون که می بینی اثر جزو کلی قدرست

4 باش تا صبح دولتت بدمد کین لطایف نتیجهٔ سحرست

1 می بیاور که جشن دستورست جشن عالی سرای معمورست

2 قبه‌ای کز نوای مطرب او کوه را در سر از صدا سورست

3 قبه‌ای کز فروغ دیوارش آسمان پر تموج نورست

4 صورتش را قضای شهوت نیست که گجش را مزاح کافورست