غزلیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 خه از کجات پرسم چونست روزگارت ما را دو دیده باری خون شد در انتظارت

2 در آرزوی رویت دور از سعادت تو پیچان و سوگوارم چون زلف تابدارت

3 ما را نگویی ای جان کاخر به چه عنایت بیگانگی گرفتی از یار دوستدارت

4 ای جان و روشنایی به زین همی بباید تو برکناری از ما، ما در میان کارت

1 روی برگشتنم از روی تو نیست که جهانم به یکی موی تو نیست

2 زان ز روی تو نگردانم روی که به جز روی تو چون روی تو نیست

3 هیچ شب نیست که اندر طلبت بسترم خاک سر کوی تو نیست

4 هیچ دم نیست که بر جان و دلم داغی از طعنهٔ بدگوی تو نیست

1 باز کی گیرم اندر آغوشت کی بیارم به دست چون دوشت

2 هرگز آیا به خواب خواهم دید یک شبی دیگر اندر آغوشت

3 تا بدیدم به زیر حلقهٔ زلف حلقهٔ گوش بر بناگوشت

4 گشت یکبارگی دل ریشم حلقهٔ گوش حلقه در گوشت

1 رایت حسن تو از مه برگذشت با من این جور تو از حد درگذشت

2 آتش هجر توام خوش خوش بسوخت آب اندوه توام از سر گذشت

3 نگذرد بر هیچ کس از عاشقان آنچ دوش از عشق بر چاکر گذشت

4 گریهٔ من شور در عالم فکند نالهٔ من از فلک برتر گذشت

1 بی‌مهر جمال تو دلی نیست بی‌مهر هوای تو گلی نیست

2 بگذشت زمانه وز تو کس را جز عمر گذشته حاصلی نیست

3 تا از چه گلی که از تو خالی در عالم آب و گل دلی نیست

4 در دائرهٔ جهان محدث چون حادثهٔ تو مشکلی نیست

1 ای به دیدهٔ دریغ خاک درت همه سوگند من به جان و سرت

2 گوش را منتست بر همه تن از پی آن حدیث چون شکرت

3 اشک چون سیم و رخ چو زر کردم از برای نثار رهگذرت

4 مایهٔ کیمیاست خاک درت کی درآید به چشم سیم و زرت

1 خه‌خه به نام ایزد آن روی کیست یارب آن سحر چشم و آن رخ آن زلف و خال و آن لب

2 در وصف حسن آن لب ناهید چنگ مطرب بر چرخ حسن آن رخ خورشید برج کوکب

3 مسرور عیش او را این عیش عادتی غم بیمار هجر او را این مرگ صورتی تب

4 نقشی نگاشت خطش از مشک سوده بر گل دامن فکند زلفش بر روز روشن از شب

1 سخت خوشی چشم بدت دورباد سال و مه و روز و شبت سور باد

2 بندهٔ زلفین تو شد غالیه خاک کف پای تو کافور باد

3 خادم و فراش تو رضوان سزد چاکر و دربان درت حور باد

4 عاشق محنت‌زده چون هست شاد حاسد خرم شده مهجور باد

1 مهرت به دل و به جان دریغست عشق تو به این و آن دریغست

2 وصل تو بدان جهان توان یافت کان ملک بدین جهان دریغست

3 کس را کمر وفا مفرمای کان طرف بهر میان دریغست

4 با کس به مگوی نام تو چیست کان نام به هر زبان دریغست

1 عشق تو از ملک جهان خوشترست رنج تو از راحت جان خوشترست

2 خوشترم آن نیست که دل برده‌ای دل در جان می‌زند آن خوشترست

3 من به کرانی شدم از دست هجر پای ملامت به میان خوشترست

4 دل به بدی تن زده تا به شود خوردن زهری به گمان خوشترست