غزلیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 پایم از عشق تو در سنگ آمدست عقل را با تو قبا تنگ آمدست

2 نام من هرگز نیاری بر زبان آری از نامم ترا ننگ آمدست

3 هرچه دانی از جفا با من بکن کت زبونی نیک در چنگ آمدست

4 هرکسی آمد به استقبال من اندهانت چند فرسنگ آمدست

1 کارم ز غمت به جان رسیدست فریاد بر آسمان رسیدست

2 نتوان گلهٔ تو کرد اگرچه از دل به سر زبان رسیدست

3 در عشق تو بر امید سودی صد بار مرا زیان رسیدست

4 هرجا که رسم برابر من اندوه تو در میان رسیدست

1 حسن را از وفا چه آزارست که همه ساله با جفا یارست

2 خود وفا را وجود نیست پدید وین که در عادتست گفتارست

3 از برون جهان وفا هم نیست کاثرش ز اندرون پدیدارست

4 چه وفا این چه ژاژ می‌گویم که ازو حسن را چه آزارست

1 معشوقه به رنگ روزگارست با گردش روزگار یارست

2 برگشت چو روزگار و آن نیز نوعی ز جفای روزگارست

3 بس بوالعجب و بهانه‌جویست بس کینه‌کش و ستیزه‌کارست

4 این محتشمیست با بزرگی گر محتشم و بزرگوارست

1 ز عشق تو نهانم آشکارست ز وصل تو نصیبم انتظارست

2 ز باغ وصل تو گل کی توان چید که آنجا گفتگوی از بهر خارست

3 ولی در پای تو گشتم بدان بوی که عهدت همچو عشقم پایدارست

4 دلم رفت و ز تو کاری نیامد مرا با این فضولی خود چه کارست

1 ای یار مرا غم تو یارست عشق تو ز عالم اختیارست

2 با عشق تو غم همی گسارم عشق تو غمست و غمگسارست

3 جان و جگرم بسوخت هجران خود عادت دل نه زین شمارست

4 جان سوختن و جگر خلیدن هجران ترا کمینه کارست

1 یارب چه بلا که عشق یارست زو عقل به درد و جان فکارست

2 دل برد و جمال کرد پنهان فریاد که ظلم آشکارست

3 گر جان منست ازو به جانم من هیچ ندانم این چکارست

4 ناید بر من خیال او هیچ وین هم ز خلاف روزگارست

1 هر شکن در زلف تو از مشک دالی دیگرست هر نظر از چشم تو سحر حلالی دیگرست

2 ناید اندر وصف کس آن چشم و زلف از بهر آنک در خیال هرکس از هریک خیالی دیگرست

3 هرچه دل با خویشتن صورت کند زان زلف و چشم عقل دوراندیش گوید آن مثالی دیگرست

4 هرکسی زان چشم و زلف اندر گمانی دیگرند وان گمانها نیز از هریک محالی دیگرست

1 امید وصل تو کاری درازست امید الحق نشیبی بی‌فرازست

2 طمع را بر تو دندان گرچه کندست تمنا را زبان باری درازست

3 ره بیرون شد از عشقت ندانم در هر دو جهان گویی فرازست

4 به غارت برد غمزه‌ت یک جهان جان لبت را گو که آخر ترکتازست

1 مهرت به دل و به جان دریغست عشق تو به این و آن دریغست

2 وصل تو بدان جهان توان یافت کان ملک بدین جهان دریغست

3 کس را کمر وفا مفرمای کان طرف بهر میان دریغست

4 با کس به مگوی نام تو چیست کان نام به هر زبان دریغست