غزلیات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 خه‌خه به نام ایزد آن روی کیست یارب آن سحر چشم و آن رخ آن زلف و خال و آن لب

2 در وصف حسن آن لب ناهید چنگ مطرب بر چرخ حسن آن رخ خورشید برج کوکب

3 مسرور عیش او را این عیش عادتی غم بیمار هجر او را این مرگ صورتی تب

4 نقشی نگاشت خطش از مشک سوده بر گل دامن فکند زلفش بر روز روشن از شب

1 خه از کجات پرسم چونست روزگارت ما را دو دیده باری خون شد در انتظارت

2 در آرزوی رویت دور از سعادت تو پیچان و سوگوارم چون زلف تابدارت

3 ما را نگویی ای جان کاخر به چه عنایت بیگانگی گرفتی از یار دوستدارت

4 ای جان و روشنایی به زین همی بباید تو برکناری از ما، ما در میان کارت

1 در همه عالم وفاداری کجاست غم به خروارست غمخواری کجاست

2 درد دل چندان که گنجد در ضمیر حاصلست از عشق دلداری کجاست

3 گر به گیتی نیست دلداری مرا ممکن است از بخت دل‌باری کجاست

4 اندرین ایام در باغ وفا گر نمی‌روید گلی خاری کجاست

1 غم عشق تو از غمها نجاتست مرا خاک درت آب حیاتست

2 نمی‌جویم نجات از بند عشقت چه بندست آنکه خوشتر از نجاتست

3 مرا گویند راه عشق مسپر من و سودای عشق این ترهاتست

4 ز لعب دو رخت بر نطع خوبی مه اندر چارخانه شاه ماتست

1 تا دل مسکین من در کار تست آرزوی جان من دیدار تست

2 جان و دل در کار تو کردم فدا کار من این بود دیگر کار تست

3 با تو نتوان کرد دست اندر کمر هرچه خواهی کن که دولت یار تست

4 دل ترا دادم وگر جان بایدت هم فدای لعل شکربار تست

1 جرم رهی دوستی روی تست آفت سودای دلش موی تست

2 دل نفس از عشق تو تنها نزد در همه دلها هوس روی تست

3 ناوک غمزه مزن او را که او کشتهٔ هر غم‌زدهٔ خوی تست

4 هست بسی یوسف یعقوب رنگ پیرهنی را که درو بوی تست

1 دل در آن یار دلاویز آویخت فتنه اینست که آن یار انگیخت

2 دل و دین و می و عهد و قوت رخت بر سر به یکی پای گریخت

3 دل من باز نمی‌یابد صبر همه آفاق به غربال تو بیخت

4 ور نمی‌یابد آن سلسله موی کار جانم به یکی موی آویخت

1 ای به دیدهٔ دریغ خاک درت همه سوگند من به جان و سرت

2 گوش را منتست بر همه تن از پی آن حدیث چون شکرت

3 اشک چون سیم و رخ چو زر کردم از برای نثار رهگذرت

4 مایهٔ کیمیاست خاک درت کی درآید به چشم سیم و زرت

1 رخت مه را رخ و فرزین نهادست لبت بیجاده را صد ضربه دادست

2 چو رویت کی بود آن مه که هر مه سه روز از مرکب خوبی پیادست

3 کجا دیدست بیجاده چنان خال که فرزین بند نعلت را پیادست

4 ز مادر تا تو زادی کس ندیدست که یک مادر مه و خورشید زادست

1 گلبن عشق تو بی‌خار آمدست هر گلی را صد خریدار آمدست

2 عالمی را از جفای عشق تو پای و پیشانی به دیوار آمدست

3 حسن را تا کرده‌ای بازار تیز فتنه از خانه به بازار آمدست

4 باز کاری درگرفتستی مگر نو گرفتی تازه در کار آمدست