بیار آنچه دل ما به یکدگر کشدا از نیشابوری غزل 1
1. بیار آنچه دل ما به یکدگر کشدا
به سرکش آنچه بلا و الم به سرکشدا
ماهرویا ز غم عشق نگه دار مرا از نیشابوری غزل 2
1. ماهرویا ز غم عشق نگه دار مرا
مگذر از بیعت دیرینه و مگذار مرا
موی چون غالیه و روی چو دیباست تو را از نیشابوری غزل 3
1. موی چون غالیه و روی چو دیباست تو را
عقده از غالیه بر دیبا زیباست تو را
شب نماید در صفت زلفین آن بت روی را از نیشابوری غزل 4
1. شب نماید در صفت زلفین آن بت روی را
مه نماید در صفت رخسار آن دلجوی را
ز عشق لاف تو ای پیر فوطه پوش خطاست از نیشابوری غزل 5
1. ز عشق لاف تو ای پیر فوطه پوش خطاست
که عشق و فوطه و پیری بهم نیاید راست
حلقه‌های زلف جانان تا سراندر سرزده است از نیشابوری غزل 6
1. حلقه‌های زلف جانان تا سراندر سرزده است
دل ز من بگریخته است و زیر زلف او شده است
مرا نگارا با روی تو چه جای غم است از نیشابوری غزل 7
1. مرا نگارا با روی تو چه جای غم است
که چون تو یار ز خوبان روزگار کم است
خطّی است که بر عارض آن ماه تنیدست از نیشابوری غزل 8
1. خطّی است که بر عارض آن ماه تنیدست
یا دست فلک غالیه بر ماه کشیدست
گر تو پنداری که رازم بی‌تو پیدا نیست هست از نیشابوری غزل 9
1. گر تو پنداری که رازم بی‌تو پیدا نیست هست
یا دلم مشتاق آن رخسار زیبا نیست هست
ای روی تو رخشنده‌تر از قبلهٔ زردشت از نیشابوری غزل 10
1. ای روی تو رخشنده‌تر از قبلهٔ زردشت
بی‌روی تو چون زلف تو گوژست مرا پشت
از پس پنجاه سال عشق به ما چون فتاد از نیشابوری غزل 11
1. از پس پنجاه سال عشق به ما چون فتاد
از بر ما رفته بود روی به ما چون نهاد
امروز بت من سر پیکار ندارد از نیشابوری غزل 12
1. امروز بت من سر پیکار ندارد
جز دوستی و عذر و لَطَف کار ندارد