ای کرده فتح و نصرت در مشرق آشکارا از نیشابوری قصیده 1
1. ای کرده فتح و نصرت در مشرق آشکارا
بگذشته زآب جیحون وآتش زده در اعدا
با نصرت و فتح و ظفر و دولت والا از نیشابوری قصیده 1
1. با نصرت و فتح و ظفر و دولت والا
بنگر علم شاه جهان بر سر بالا
ای اصل ملک و دولت ای تاج دین و دنیا از نیشابوری قصیده 3
1. ای اصل ملک و دولت ای تاج دین و دنیا
ای عابده چون مریم ای زاهده چو زهرا
ای جهانداری که هستی پادشاهی را سزا از نیشابوری قصیده 4
1. ای جهانداری که هستی پادشاهی را سزا
در جهانداری نباشد چون تو هرگز پادشا
آفتاب اندر شرف شد بر جهان فرمانروا از نیشابوری قصیده 5
1. آفتاب اندر شرف شد بر جهان فرمانروا
کرد دیگرگون زمین و کرد دیگرسان هوا
ایا ستارهٔ خوبان خَلُّخ و یغما از نیشابوری قصیده 6
1. ایا ستارهٔ خوبان خَلُّخ و یغما
به دلبری دل ما را همی زنی یغما
هرکه آن چشم دژم بیند و آن زلف دوتا از نیشابوری قصیده 7
1. هرکه آن چشم دژم بیند و آن زلف دوتا
اگر آشفته و شوریده شود هست روا
باز آمد و آورد خزان لشکر سرما از نیشابوری قصیده 8
1. باز آمد و آورد خزان لشکر سرما
بشکست و هزیمت شد از او لشکر گرما
آمدگه وداع چو تاریک شد هوا از نیشابوری قصیده 9
1. آمدگه وداع چو تاریک شد هوا
آن مه که هست جان و دلم را بدو هوا
برآمد ساج‌گون ابری ز روی ساج‌گون دریا از نیشابوری قصیده 10
1. برآمد ساج‌گون ابری ز روی ساج‌گون دریا
بخار مرکز خاکی نقاب قبّهٔ خضرا
ایا سرو قد ترک سیمین قفا از نیشابوری قصیده 11
1. ایا سرو قد ترک سیمین قفا
ندیدم به هجران تو جز جفا