رباعیات در دیوان اشعار عمعق بخاری

1 تا دیده بر آن عارض گلگون افتاد چشمم ز سرشک چشمه خون افتاد

2 هر راز، که در پرده دل پنهان بود با خون دلم ز پرده بیرون افتاد

1 ای شاه، بهار دشمنانت دی باد در دست تو بند زلف و جام می باد

2 چشم عدو از خون جگر رنگین باد هر جا که روی تو نصرة اندر پی باد

1 هر دیده که عاشقست خوابش مدهید هر دل که در آتشست آبش مدهید

2 دل از بر من رمیده، از بهر خدای گر آید و در زند جوابش مدهید

1 با یارم اگر نیست ره دیداری آرید ببالین منش یک باری

2 تا گر من خسته دل نبینم رویش او خسته خویش را ببیند باری

1 چون نعره زنان قصد بکوی تو کنم جان در سر کار آرزوی تو کنم

2 در هر نفسم هزارجان می باید تا رقص کنان نثار روی تو کنم

1 تا زلف تو کفر را خریداری کرد تسبیح ز روی شوق زناری کرد

2 کعبه ز سر شوق ببت خانه شتافت بت زنده شد و ترا پرستاری کرد

1 ای چنگ، سرافگنده چو هر ممتحنی در پای کشان زلف چو محبوب منی

2 گر حلق تراست خشک، پس در چه فنی؟ هم خشک زبانی تو و هم تر سخنی

1 نوری ز جمال خود بروزن فگنم برقی ز وصال خود بخرمن فگنم

2 من خار ره تو و خس باغ توام در هم فگنم، زود بگلخن فگنم

1 آن سبزه که از عارض او خاسته شد تا ظن نبری که حسن آن کاسته شد

2 در باغ رخش بهر تماشای دلم گل بود و بسبزه نیز آراسته شد

1 مردان سازند جای در خانه زین باشند زنان خانه نشین همچو نگین

2 بر عکس بود کار من بی دل و دین در خانه زین زن و منم خانه نشین