رباعیات در دیوان اشعار عمعق بخاری

1 نوری ز جمال خود بروزن فگنم برقی ز وصال خود بخرمن فگنم

2 من خار ره تو و خس باغ توام در هم فگنم، زود بگلخن فگنم

1 خط تو، که چون مشک شد از خامه حسن طغرای ملاحتست و سر نامه حسن

2 خورشید، کزوست گرم هنگامه حسن در نیل زد از رشک رخت جامه حسن

1 مردان سازند جای در خانه زین باشند زنان خانه نشین همچو نگین

2 بر عکس بود کار من بی دل و دین در خانه زین زن و منم خانه نشین

1 رفتیم ز خدمت تو، دل خون کرده دل خون شده و ز دیده بیرون کرده

2 قد چو الف بعشق تو نون کرده خاک ره پشت موزه گلگون کرده

1 با یارم اگر نیست ره دیداری آرید ببالین منش یک باری

2 تا گر من خسته دل نبینم رویش او خسته خویش را ببیند باری

1 نه در ره اقرار قراری داری نه از صف انکار کناری داری

2 می پنداری که کار تو سرسری است؟ کوته نظرا، دراز کاری داری

1 ای چنگ، سرافگنده چو هر ممتحنی در پای کشان زلف چو محبوب منی

2 گر حلق تراست خشک، پس در چه فنی؟ هم خشک زبانی تو و هم تر سخنی

1 یک دم نشود که در دم افزون نکنی چو عادت خویت این بود، چون نکنی؟

2 دلداری بر من یقین که داری در دل لیکن نکنی، تا جگرم خون نکنی