رباعیات در دیوان اشعار عمعق بخاری

1 تا بود همیشه خون روان بود از دل وین بیشه تمام ارغوان بود از دل

2 بر هر سر خار صد نشان بود از دل با این همه عشق سرگران بود از دل

1 از واقعه روز پسین می ترسم از حادثه زیر زمین می ترسم

2 گویند مرا: از چه سبب می ترسی؟ از مرگ گلو گیر چنین می ترسم

1 رفتیم ز خدمت تو، دل خون کرده دل خون شده و ز دیده بیرون کرده

2 قد چو الف بعشق تو نون کرده خاک ره پشت موزه گلگون کرده

1 خواهم همه را کور ز عشق رویت تا من نگرم بس برخ نیکویت

2 یا خود خواهم همی دو چشم خود کور تا دیدن دیگری نبینم سویت

1 یک دم نشود که در دم افزون نکنی چو عادت خویت این بود، چون نکنی؟

2 دلداری بر من یقین که داری در دل لیکن نکنی، تا جگرم خون نکنی

1 خط تو، که چون مشک شد از خامه حسن طغرای ملاحتست و سر نامه حسن

2 خورشید، کزوست گرم هنگامه حسن در نیل زد از رشک رخت جامه حسن

1 نه دل ز تمنای تو در بر گنجد نه عشق ز سودای تو در سر گنجد

2 ای موی میان، از کمرت در رشکم کان جا که وی است موی کی در گنجد؟

1 نه در ره اقرار قراری داری نه از صف انکار کناری داری

2 می پنداری که کار تو سرسری است؟ کوته نظرا، دراز کاری داری