قطعات در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 ای شاه ز ساغر نوالت ایام ز نیم جرعه مستست

2 بیمار بقات تا قیامت بر ملک در فنا به بست است

3 در حصن حمایت تو عالم ز آسیب زوال باز و بست است

4 زانسوی خط عنایت تو ممکن نشود که هیچ هست است

1 در جهان هفت خصال است پسند حکما که از آن هفت فراترعددی با من نیست

2 چو بمطعوم در آئی بسوی گوشت گرای که بدن را به ازاو هیچ غذا ممکن نیست

3 وانکه را، هست نپوشد سلب فاخر پاک من بگویم که خردنیست اگرموهن نیست

4 مال تو گر بسر آید منه انبار، بده ضامن رزق عوض باز دهد خائن نیست

1 ای شمع آسمانی پروانه جمالت هر دیده ئی و مهری از خاتم مثالت

2 جمشید کیست، مرغی در آشیان ملکت خورشید چیست، ماهی برخیمه کمالت

3 هر شب برسم تحفه، از مجلس کواکب مه در طبق در آرد، نو باوه جلالت

4 با رنگ لب حسامت، سر تا قدم زبان شد اسرار گفت خواهد، با جان بدسگالت

1 بر دَوَد چون سمندراز آتش بگذرد چون سفینه از دریا

2 هر دو دست وی از جنوب و شمال هر دو پای وی از نسیم و صبا

3 رنگ در کوه و شیر در بیشه بال در بحر و غول در صحرا

4 چو ببالا برآید از پستی هست ماننده ی دعای ریا

1 خواهد که چون سپند در آتش وطن کند مرغابی آنزمان که بود در میان آب

2 اهل بهشت حمله بدوزخ نهند روی گر ز مهریر حشر بدینسان کشد عذاب

1 دو کس بزاویه ئی در نشسته مخموریم به یاد باده ی دوشینه هردومست وخراب

2 مصاف عشرت ما بشکند زمانه اگر تو نشکنی بتفضل خمارما بشراب

1 ایا دقیق نظر دلبری که گاه سخا تو آنی ار بچکانی همی ز آتش آب

2 به پیش دست سخی تواز خجالت و شرم بجای قطره باران عرق چکد زسحاب

1 ای خامه ی تو منهی سر ازل شده محتاج کشته ام قَد ری کاغذم فرست

2 لیک از بریده ئی طمع از مدح نیک من فرمان توراست هرچه فرستی بدم فرست

3 کار عدو بدست مراد تو داده شد خواهی دهم عطاده و خواهی صدم فرست

1 ای بمدح تو منتظم کرده فکرتم خاطر پریشان را

2 پس بپای تو دُر فشانده همی زیور نظم گوهر افشان را

3 گرچه خامی بود صفت کردن به ضیا کوکب درخشان را

4 هیچ سرمایه در نیفزاید گهری معدن بدخشان را

1 شاها مَثل رخ تو و روح چون باغ ودماغ و باد و باده است

2 آن حامله تیغ حیض پالای صد ملک بیک شکم بزاده است

3 رضوان در هشت باغ باقی وز خاک جناب تو گشاده است

4 کردون که سه طفل را پدراوست در عقد جلالت تو ماده است