نه خود میرفت از اهلی شیرازی شمع و پروانه 24
1. نه خود میرفت از آن منزل به شبگیر
کشان می بردیش زنجیر تقدیر
دل افکاری که از اهلی شیرازی شمع و پروانه 25
1. دل افکاری که او یاری ندارد
بجز زاری دگر کاری ندارد
شب هجران که بی از اهلی شیرازی شمع و پروانه 26
1. شب هجران که بی روی چو ماه است
بچشم عاشقان عالم سیاه است
خوشا آن بنده از اهلی شیرازی شمع و پروانه 27
1. خوشا آن بنده با عهد و پیوند
که دارد بازگشتی با خداوند
زهی دانای مقصود از اهلی شیرازی شمع و پروانه 28
1. زهی دانای مقصود نهانی
زبان دان زبان بی زبانی
بلایی همچو تنهایی از اهلی شیرازی شمع و پروانه 29
1. بلایی همچو تنهایی نباشد
به تنهایی شکیبایی نباشد
کسی تا کی ز داغ از اهلی شیرازی شمع و پروانه 30
1. کسی تا کی ز داغ دل گدازد
دلی تا کی سوز عشق سازد
چو باشد بر دلی از اهلی شیرازی شمع و پروانه 31
1. چو باشد بر دلی از داغ تابی
برآید عاقبت بوی کبابی
چو محرم را نباشد از اهلی شیرازی شمع و پروانه 32
1. چو محرم را نباشد باز گویی
خوش آید عاشقان را راز گویی
شنیدند آن دو از اهلی شیرازی شمع و پروانه 33
1. شنیدند آن دو تن چون قصه شمع
بآتش سوختند بنیاد نصیحت
خوش آنکس را که از اهلی شیرازی شمع و پروانه 34
1. خوش آنکس را که چون شمع دلاویز
زبانی در دهانست آتش انگیز
خوشا یاری که از اهلی شیرازی شمع و پروانه 35
1. خوشا یاری که یار مبتلاییست
ز خون گرمی در او بوی وفاییست