خوشا مستی، دیداری از اهلی شیرازی شمع و پروانه 13
1. خوشا مستی، دیداری که یکدم
فراغت بخشد از کار دو عالم
دو خادم داشت از اهلی شیرازی شمع و پروانه 14
1. دو خادم داشت آن سرو گل اندام
یکی کافور و دیگر عنبرش نام
چو گفتند این از اهلی شیرازی شمع و پروانه 15
1. چو گفتند این حکایت خادمانش
فتاد از داغ دل آتش بجانش
چو بشنید این از اهلی شیرازی شمع و پروانه 16
1. چو بشنید این حکایت شمع آشفت
زبان طعن بگشا و بدو گفت
چو ناز افزون از اهلی شیرازی شمع و پروانه 17
1. چو ناز افزون کند یار جفا کیش
تو هم باید نیاز خود کنی بیش
سیه پیر قلم آن از اهلی شیرازی شمع و پروانه 18
1. سیه پیر قلم آن حکمت اندوز
که شد طوطی خط را نکته آموز
نهنگ شوق چون از اهلی شیرازی شمع و پروانه 19
1. نهنگ شوق چون طوفان برآورد
خرد را کشتی طاقت فرو برد
چو کردند آن دو از اهلی شیرازی شمع و پروانه 20
1. چو کردند آن دو تن دلسوزی آغاز
فلک کرد از حس بنیاد کین باز
نکو باشد به عاشق از اهلی شیرازی شمع و پروانه 21
1. نکو باشد به عاشق لطف دلبر
ولی هر چند پنهان تر نکو تر
چو شاهان شمع از اهلی شیرازی شمع و پروانه 22
1. چو شاهان شمع اگر رفتی بجایی
ز پی می آمدش پرده سرایی
چو جمعی را بلایی از اهلی شیرازی شمع و پروانه 23
1. چو جمعی را بلایی پیش آید
ملامت بر زبونان بیش آید
نه خود میرفت از اهلی شیرازی شمع و پروانه 24
1. نه خود میرفت از آن منزل به شبگیر
کشان می بردیش زنجیر تقدیر