غزلیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 از که نالم که فغان از دل ریش است مرا هر بلایی که بود از دل خویش است مرا

2 شربت وصل تو بی زخم فراقی نبود لذت نوش پس از تلخی نیش است مرا

3 من که بیگانه ام از خویش و محبت سوزم چه غم از محنت بیگانه و خویش است مرا

4 مگرم کعبه امید پس از مرگ دهند کاین ره دور و درازی است که پیش است مرا

1 روز ابر است و دهد ساقی جان ساغر ما سایه رحمت او کم نشود از سر ما

2 یکدم ای عمر از درما نیز درآی پیش از آن دم که عجل حلقه زند بر درما

3 خاک ما سوختگان خوار نه بینی که فلک نیل رخساره ما ساخت زخاکستر ما

4 نخل مقصودی و از شاخ وصالت ما را بر امید همین بس که نشینی بر ما

1 سجده بت گرچه باشد نامسلمانی مرا چون کنم چون این نوشت ایزد به پیشانی مرا

2 تا کی این دزدیده دیدن پرده بردارم زپیش از تو حال خود چه پوشم زانکه میدانی مرا

3 با وجود این جفا امیدوارم زانکه تو هم نگاهی می کنی گاهی به پنهانی مرا

4 قصه جان خراب من چه می پرسی زمن حال جانم هم تو به دانی که در جانی مرا

1 این است نهان از نمک آن تازه جوان را کز هوش رود هرکه تماشا کند آن را

2 آهوی ختایی فکند نافه بصحرا گر بنگرد آن خال و خط مشک فشان را

3 خامان دل آسوده که از داغ ملامت سوزند دل بر همن سوخته جان را

4 گر چشم خدابین دهد این طایفه را حق ترسم بخدایی بپرستند بتان را

1 آتشین لعلی که همچون شمع جان سوزد مرا بر زبان گر نام او آرم زبان سوزد مرا

2 آن لب خندان نمی سوزد بداغ حسرتم این که بر ریشم نمک می پاشد آن سوزد مرا

3 غنچه وارم بهر او صد داغ پنهان بر دل است آشکارا خندم و داغ نهان سوزد مرا

4 گریه ام روغن ز مغز استخوان ریزد چو شمع بسکه داغ عشق مغز استخوان سوزد مرا

1 کام از می لعلم مده کز می خمار آید مرا من عاشق درد توام درمان چه کار آید مرا

2 در انتظار همدمان جانم شد و غیر از اجل کو همدمی کز در درون بی انتظار آید مرا

3 حسن تو ای رشک ملک آن جلوه بر من کرده است کز دیدن خورشید و مه بر دل غبار آید مرا

4 گر بر کنار من روان صد جوی باشد ز آب چشم سرو روانی همچو تو کی در کنار آید مرا

1 الا ای ساقی گلرخ که گشتی شمع محفل‌ها ز غیرت عاشقان کشتی ز حسرت سوختی دل‌ها

2 از آن روزست در دل‌ها خیال دانه خالت که دهقان ازل تخم محبت ریخت در دل‌ها

3 فغان ای کعبه جان‌ها که در راه تمنایت چو مور از ضعف شیران را به هر گام است منزل‌ها

4 درین وادی مکن ای ساربان آرایش محمل که در خون شهیدان غرقه خواهی دید محمل‌ها

1 ای شکرخا کرده شُکرت طوطی گفتار ما شکر توست الحمدلله همچو طوطی کار ما

2 قلبِ روی‌اندوده را گر امتحان ز آتش کنی جز سیه‌رویی نباشد حاصل کردار ما

3 پیش بت سر بر زمین دست دعا بر آسمان شد زمین و آسمان شرمنده از اطوار ما

4 نیکی ما اندک و زشتی ما بسیار، لیک پیش احسانت چه سنجد اندک و بسیار ما

1 یکره چو غنچه خنده زنان بین بسوی ما باشد که بشکفد گل دولت بروی ما

2 ای نوبهار جان مگر از ابر رحمتت رنگی برآورد چمن آرزوی ما

3 سر رشته گم مکن که ز عهد ازل تورا پیوند دوستی است بهر تار موی ما

4 صد ره اگر ز سجده بپایش نهیم سر کی سر بما نهد صنم تند خوی ما

1 بزلف اگر ببری جان بی قرار از ما فدای یک سر موی تو صد هزار از ما

2 بجان دوست که جان با تو در میان داریم چو در کنار نیایی مکن کنار از ما

3 اگر نه حسن تو بی اختیار دل بردی عنان دل که ربودی به اختیار از ما

4 بروز مستی وصل تو ما چه دانستیم که روزگار کشد کین بروزکار از ما